Cemre

Başını kaldırsaydın görürdün
Kıpır kıpır göz kırpan maviyi.
Kaldırımlarda buzlar çatırdıyordu oysa
Adımlarında ürkek bir şubat dikkati.

Bulvarlar meydanlarda buluşur,
İnsanın yolu hep hüzne çıkardı.
Yeni mevsimlerde kaybolurdu eski mevsim
Değişerek teskin ederdi insanları
Yapraklarını eksilten takvim.

Sen yalnızlığına sarkardın camından
Saçaklardan damlarken yorulmuştur zaman.
Karantinaya alınamaz tepeler ve çiçekler
Taze varoluşlar doğar her tanyerinde
Başını kaldırsaydın görürdün kardeşim
Havaya düştü işte ilk cemre...

Utku S. Dinçer - Mart 2020