Coğrafyanız Kaderiniz Değildir!
Bugün sizlere tam şu an bulunduğunuz noktadan seslenmek istiyorum. Neredesiniz? Bu satırları okuyan gözler, hangi şehirden dünyama bakıyor?
Geçtiğimiz yıl Zülfü Livaneli’den Huzursuzluk kitabını okumuş ve kitabın bir kısmına çok takılmış, üzerinde uzunca bir süre düşünmüştüm.
“İbn Haldun ne kadar haklıymış diye düşündüm, coğrafya kaderdir derken ne kadar haklıymış.” (S:121)
Coğrafyanız kaderinizdir! Coğrafyanız kaderinizdir… Bu sözü irdelemeye çalıştım, öncelikle bulunduğum coğrafyayı ve içerisinde bulunduğum dönemi iyice araştırdım. Kendi gelişim sürecimde eksik gördüğüm tarafları belirledim. Daha sonra kaynakları kısıtlı insanları saptadım. Belirlenen insanlar üzerine yoğunlaştım. Bir eğitim gönüllüsü olarak önceliği geleceğimizi şekillendirecek olan minik dostlarımıza verdim.
Üniversiteye başladığımda Algoritma dersini görüp “Logaritma varken şimdi de Algoritma mı!” demiştim. 18 yaşında bilişim dünyasıyla resmen tanıştım. Şimdi geri dönüp baktığımda ne kadar geç bir süre olduğunu fark ediyorum. Benim için geç bir süre olabilir fakat gelecek nesil için içinde bulunduğu coğrafya ve dönem kaderi olamaz, olmamalı. Bu doğrultuda; araştırma yapmaya başladım. Sivil toplum kuruluşlarına mail attım Habitat Derneği ile görüştüm, başvuru yaptım ve seçildim. Habitat Derneği ve Vodafone Vakfı’nın iş birliği ile düzenlenen Yarını Kodlayanlar Projesinde gönüllü eğitmen oldum. Bu projeyle; 7–14 yaş arasındaki çocuklara Scratch ile kodlamaya giriş eğitimi vermeye başladım.
Ya sonra?
23–24 Aralık’ta kendi zincirimi kırarak Coğrafyanız Kaderinizdir sözünü parçaladığımı düşünüyorum, beni bu satırları yazmaya iten de bu olay oldu. İki gün boyunca yoğun bir tempoyla ben ve 7 eğitmen arkadaşım Bandırma’da 734 minik arkadaşımıza eğitim vererek onlara ulaşabildik.
Belirli bir seviyede bilgi yetkinliğine sahipsem -fikrimce- bu bilgiyi paylaşmak benim sorumluluğumdur.
Eğitim verdiğimiz öğrencilerin yüz yüze kodlama eğitimi alma şansı maalesef yoktu. Elimden geldiğince onlara bilgimi aktarabilmeye çalıştım, eğitim sonrası soru soran velilere bilinçlenmeleri için tavsiyelerde bulundum. Benim yalnızca iki günüm bu projeyle geçti, öğrencilerden birinin bile kodlamaya ilgi duyup kendini “aile” desteği ile geliştirdiğini bir düşünün…
Bizlere nasıl bir değer ile geri dönüyor bu eğitim? Bunun bilincinde olarak insanlara dokunmak, hikâyenin bir parçası olabilmek keyif verici.
Neredesiniz diye sormuştum, sizlerin bu satırları okurken İnternet’te var olduğunuzu düşünelim. İnternet’in bir okul olduğunu varsayarsak, bilgiye ulaşmanın çok zor olmadığını kavramış oluyoruz. Bu satırları okuyan gözler belki çocuklara eğitim veremez fakat onlara İnternet ortamında (İnternet’in coğrafya kavramını yok eden güç olduğunu düşünüyorum) kodlama eğitimlerine nasıl ulaşabileceklerini öğretebilir. Bu doğrultuda atacağınız maille, bilgim dahilinde sizlere destek olabilirim.
Sözlerime Carl Sagan’dan bir alıntı ve minik dostlarımızın ışığıyla son veriyorum.
Bilimi açıklamamak bana ahlaksızlık gibi geliyor, Aşık olunca bunu tüm dünyaya duyurmak istersiniz.
E-Posta: busrasahin972@gmail.com
Sevgiyle kalın
