Dönüm Noktalarımız
Dönüm noktalarımız.
Hayatımızda bugüne kadar farkında olduğumuz ya da farkına dahi varamadığımız bir çok dönüm noktamız var. Ya da nasıl adlandırırsak adlandıralım: siz diyin yol ayrımı, ben ise yeni yol diyeyim.
Neleri etkiliyor hayatımızda yeni yeni çıktığımız yollar ? Hatta yeni olduğunu bazen bizim bile bilmediğimiz yollar. Kimleri alıyor hayatımıza yol üstünde, kimleri usul usul bırakıyor bir sonraki durakta ?
Büyüyoruz, değişiyoruz. Her anlamıyla değişiyoruz. 3 sene önceki yaşadıklarımız bile yabancı gelebiliyor kimi zaman.
Fark etmiyoruz belki ama sevinçlerimiz, üzüntülerimiz değişiyor. Hayallerimiz, hayatlarımız zamana karşı değişirken işte bu dönüm noktalarında biraz daha ivmeli değişiyor.
Zaman zaman hayatımdan farkında olmadan çıkardıklarımı düşünürüm. Bu düşünceler içerisinde kaybolmuşken geçmişimi bir film gibi açıp izlemeyi çok severim. Filmimi oynatırken fark ederim ki zamanında çok sevdiklerimi; ben farkına dahi varmadan usulca çıkarmışım hayatımdan, ya da onlar usulca çıkmış, kim bilir.
Neden ya? Deyip düşünüp sorguladığım çok olur. Neden sahi? Neden ayrıldı yollar?
Aslında cevap biraz karmaşık biraz da çok basit:
Biz değiştik, değişmişiz yani. Ben de o filmi oynatırken fark ettim. Değişmişim, işe gittiğim yol değişmiş, iş çıkışı buluştuklarım değişmiş. Evlenmişim, evim değişmiş. Gülüşüm bile değişmiş.
Değişimleri yol ayrımlarında yaşıyoruz. Bazen fark etmediğimiz küçük, bazen çok büyük ayrımlarda. Hepsinde biraz oradan, biraz da buradan değişiyoruz. Bu değişimlerde, dönüm noktalarında birbirimize eşlik edemediysek, bilmiyorsak artık iş çıkışı neler yapmaktan hoşlandığımızı, eşinle tanışma fırsatım sadece düğününde dans ederken olduysa, yeni okuduğumuz kitaplardan haberimiz bile yoksa, yabancılaşmışız adım adım eski dostum.
Dönüm noktalarını işte bu yüzden yol ayrımlarına, kavşaklara benzetmeyi çok severim.
Doğum, ölüm, yeni bir kitap, yeni bir hayat, yeni okul, yeni iş, evlilik, boşanma, yeni arkadaşlar, yeni dil, yeni dans aklıma gelebilecek her şey bir dönüm noktasıdır benim için. Kimi ufacık, kimi çok büyük.
Her bir yol ayrımı için kendime yeni bir kıyafet alırım, bir yandan da her yol ayrımında eski artık kullanmadığım bir kıyafeti bırakırım. Böyle hayal ederim yol ayrımlarını. Kıyafetlerle birlikte bazı anılarımı da bırakırım, hatırlamadığım ya da hatırlamak isteyip de hatırlayamadığım.
Şimdi söyle eski dostum. O kadar çok kıyafet değiştirmişizdir ki ne benim üstümde seninle beraber aldığımız o kırmızı kazak kalmıştır, ne de sende üniversite zamanı giydiğin kot pantolon.
Buluşmak isteriz zaman zaman bilirim; yepyeni yolumuzla, yeni kıyafetlerimizle, zaman zaman buluşmak isteriz. Ama buluşunca iki kelam edemeyişimiz, komik bulamayışımız aynı olayları, üzülemeyişim hiç tanımadığım arkadaşınla aranın bozulmasına bundandır, beraber geçmediğimiz yol ayrımlarındandır. Üstümüzdeki kıyafetler de farklıdır sen de ben de eski dostum.
Ama ayrıldığımız o kavşak onu hala hatırlarım oradan geçerken de karşılaşırsak muhakkak el sallarım.
