Elveda Medium

2021 Son Deneme

Hayat hep bir vedalaşma merasimi gibi değil mi? Çocukluğa veda, memlekete veda, sevdiklerine veda... Şimdi de Medium’a veda ediyorum.
“Neden geldin, niye gidiyorsun?” diyorsunuzdur belki. Doğrusu, tam olarak ben de bilmiyorum. Hayatı bir oyun gibi görüyorum, en çok meyvenin tadına bakanın; diğer bir deyişle en deneyimli olanlarımızın kazandığı bir oyun gibi.

Ölümden sonra yaşama inanıyorum, fakat ölünce anlatacak anılarımız olmadıkça; “Sen ömür boyu niçin yaşadın, yıllarını nasıl değerlendirdin?” sorusuna cevap veremedikçe, eksik ve kof bir hayat sürmekten ileri gidemeyeceğimizi düşünüyorum.
Yalnızca kendime hesap verdiğimde dahi “Evet, bunu da denedim; bu hayali de gerçekleştirdim.” diyebilmenin yaşattığı tatmini tarif edemem. Ancak yine de mutluluğumu paylaşmak, burada bir iz bırakmak isterim. İzninizle bana neyin bu kadar huzur verdiğini daha net ifade edeceğim.
Bir buçuk sene öncesinde bu platformla bir arkadaşım sayesinde tanışmıştım. Yazı yazmak hep hoşuma giderdi aslında, ama kendimi bu alanda epey yetersiz görüyordum. “Hem yaşım küçük, kelime dağarcığım hayli kıt, anlatacak bir şeyim de yok zaten” demiş ve kendimi konfor alanımın kumlarına gömmüştüm. Ta ki kaybedecek bir şeyim olmadığını fark edinceye kadar. (Hakikaten bir lise öğrencisi ne kaydedebilirdi ki?) “Neden olmasın?” heyecanıyla kendimi attım bu denize.
Bir söz verdim: Hırslı değil istikrarlı olacaktım. Hedefim, gerçekçi ve yapılabilir olmalıydı. Bir de sözümü tutacak bir irade lazımdı bana. Kararım şöyleydi; 2021’de her ayın 2’sinde bir yazı yayınlayacaktım. Tıpkı kurulu bir saat gibi, vakti geldiğinde mazeret uydurmaksızın işimi yapacaktım. Kabulümdür, “Yılda 12 yazı azmış.” diyebilirsiniz. Ama bu 12 yazı benim için bir devrimdi. Ve o 12. yazı, işte bu.
Şimdi kendime saygı duyuyorum, güveniyorum. Sözünü tutmuş birinin hissettiği onur var üzerimde. İnanıyorum ki başka meydan okumaların üstesinden de gelebilirim evelallah. Peki neden gidiyorum? Maymun iştahlı mıyım?
Gidiyorum, çünkü burada doyuma ulaştım, süremi doldurdum gibi hissediyorum.
İnanın, benim için Medium’a yazmak inanılmaz keyifli. Kimsenin okumadığını bilsem bile yazı atmış olmak, hesabıma baktığımda her ay gerçekleşmekte olan o hedefi görmek beni çok mutlu ediyor. Bitiş çizgisini geçmenin verdiği kıvanç... Harika!
Bir daha Medium’a yazar mıyım, bilmiyorum. Bu hayat yelkenlisi beni nereye götürecek, henüz kestiremiyorum. Ama şimdi başka hedeflerim var; edinilecek yeni tecrübeler, geliştirilecek farklı taraflar beni bekliyorlar.
Olur da bir gün yıllar sonra bu yazıyla karşılaşırsam diye yazıyorum. Verilen sözleri tutmak önemli, ama en güzeli kendine verdiklerini tutmak.

Kısaca elveda Medium, hoşça kal.