Evrensel Anka
Rüzgar esti, duygu ağacını yıktı.
Kurumuş asmalar toprağa kavuşacaktı
Kendine yardımcı şifacı
Yılmadı yeşerdi kökündeki tohumdan
Bitmez mücadele senden öte dağa varmadan
Varsaydığın sakin hava
Fırtınaya uçar güç, bela
Kıyısız mavi Anka
Gün gelir çiçeklenir senden yana
Külleri havaya savrulmaz
Fırtınayı durdurur küllerinden doğup
Çünkü her ağaç bilir,
Rüzgara direnç sınırlı
İyi değildir her etrafında esen hava
Her şeye rağmen yetişir Anka
Yeşertir kökünden bir gözyaşıyla
Bağdat’ dan döndü şarkıyla
İnadını kırdı döndü aşkla
Rüya değil şairlik servet
Servi ağacına ve göğe bakmalı eller
Mermerde insanın eseri heykelde
Seçim senin dikdörtgen çerçeve mermere gitmeden
Önce uyan baharın fındık dallarına nispetle
Dön dön seçimlerinin etrafında
Yola çık nefsin taşıt olsun
Belki şaman katları tanıtır
