Fanus

Elyaftan anılar bir rüya bahçesinin kapısında
Tel tel ayrılan krizantem izleri soluk benizlerde
Dışarının kasvetine kapalı bir fanus
İçerdekiler her şeyin farkında ama onlar için daha hiçbir şey olmadı

Yapay bir sevgi; yeşermeye çalışan her insan tomurcuğunda
Yalandan kahkahalar, altına boyanmış gümüşler, Doğa Ana’dan zorla çalınmış şelaleler
Sözüm o ki
İnsan kaçmak için gerçek denilenden

Hakikatin bıçaklarında kanamamak için insan
Olmamış evlerde güya olmuş aileleriyle yaşar

Tanrının ve kullarının zalimliklerine boyun eğmemek için insan

İnsan etini soyutluğundan ayırmamak için

Cıvayı ab-ı hayata boyayıp içer

Dışarının kasvetine kapalı bir fanus; ne zaman kırılacağı bilinmeyen