Gözlerim Kapanıyor..
Uyumam lazım.Gözlerim kapanıyor.
GÜN 29
Bugün son defa yazıyorum. Son kırıntılar da tükendi.B u lanet beyazlığın içinde ki 29 gün…
Öksürüğüm kuvvetlendi. Galiba ateşim var , titriyorum.Güzel bir tatil olacaktı…
Arkadaşlarım vardı… Artık yoklar. Ölmelerine bile üzülemiyorum. Yıllar geçmiş gibi. Beni oyalayan tek şey bu kömür ve gazete parçası.
Ölmek istemiyorum. Bugün Dördüncü kez deneyeceğim.Bu sefer yalnız.O keskin beyazın alabileceği tek şey benim artık.
Duygusal krizlerim oluyor zaman zaman. Kendimi tanıyamıyorum.Düşündüm. Her şeyi yeni başından tekrar,tekrar,tekrar oynattım. NEDEN?
Sabah arkadaşlarımın cesetlerini arkadaki çukurun içine attım, üstlerine bir bez attım ve karla kapattım. Hiç biri bunları hak etmiyordu.
Hak etmek neydi? Haklarımız vardı.Haklarımız yoktu.Güvendeydik.Tamamen korunmasızdık.
İnsanlara verilen haklar, mutlu sonlu hikayelere benzer
GÜN 30
Dün gidemedim.Korkuyorum.Sinirliyim.Öfkeliyim.Ölmek istemiyorum.Yoruldum.Çaresizim.Yaşamak ağır geliyor.
Arka depodaki benzinle evi yaktım.Otuz gündür gördüğüm en güzel şeydi.Evin önündeki kütük parçasına sırtımı yasladım.Ateşin sarı alevi yüzüme vururken içimi ısıtıyordu.Gözlerimden akan damlayı elimle sildim.
Neden yazıyorum ki?Sanırım deliriyorum.Yada öyleydim ve sadece farkında değildim.Ben basit bir adamdım.Bir işim,bir evim ,tatlı bir sevgilim.. Lanet olsun! Her şeye sahiptim! Şimdi ne yaptığını bilmeyen bir mal olmuştum.
Gerçeği söylemek gerekirse kurtulabileceğime inanmıyorum bile.Kendimi kandırmaya çalışıyorum.Offf !
Vadiye doğru giderken arkadaşlarımın öldüğü yolda hayalleri canlanıyordu.
öhhö öhhö! Tek gördüğüm sisti.Sabahın güneşli olmasına rağmen birden sis inmişti.Tüm yolları denedik.Her yöne gittik.Bize ne saldırdı hiç bir fikrimiz yok.Tek parça ok…Göğüse saplanan tek parça ok.Ve ölüm.
Vadinin içindeki ağaçların arasında gidiyordum hızlıca.Gözümün önünden bir ok geçti.Zik zak çizerek koşmaya devam ettim.Diğer atışını kaçırmadı.
Buraya kadar mı.Ağzımdan kan gelmeye başladı.Şimdi her şey bitti mi?
Lütfen! diye bağırdım az olan enerjimle.Kulağım çınlamaya başladı.
Bir koyun gibi yaşadım ve şimdi bir kurban gibi ölüyorum.
Sesler yaklaştı .Yazdığım şeyler hep Kana bulandı.Sürünerek bir ağaca dayandım.
Gözlerim net görmüyordu.Kalemi tutamıyorum artık.Yanıma çok yaklaştı.Kimsin sen dedim.
Yüzü netleşti…
Gözlerim kapanıyor.Uyumamalıyım en azından kim bu.
Her ölü katilinin kim olduğunu bilmek ister.
Kalem elimden düşüyor.Bitti.Üzgünüm.
