Günahsız

Gündoğumuyla geldi Azizler

Araladılar kapımı sessizce

İçeri süzülen rüzgarda duydum doğmamışları

Evrenler başka evrenlere evrildi

Gözlerim yandı şafağın hüzmelerinden.

Son akşam yemeği değildi

Tarih yeni başlamıştı her şey için erkendi

Irmaklara asılıydı meleklerin yaraları

Kentlerde uğuldamaya başlamıştı kuleler

Çanlar çalıyordu koyaklarda

Bir veda hutbesi yükseliyordu kızıl kanatlarda

Bulutlar örtüyordu tüm sevilmemişlerin yüzünü

Kıyamet ha koptu ha kopacaktı.

Gün doğumuyla geldi Azizler

Bir hırka bir lokma dervişler yürüdü içerimden

Katar katar bir göçtü farklı kavimlerden…

Oysa günahsızlar vardı hala aramızda

İlk taşı atmayı hiç istemeyen…

Utku S. Dinçer- 2020 — Ankara