İnsan ‘Sosyal’ Bir Varlıktır !
‘Sosyal’ Olmanın Dayanılmaz Ağırlığı
Kelimelerin taşıdığı anlamlardan yorulduğunu düşünürüm çoğu zaman. Yorgun kelimelerden oluşan cümlelerin ise sözleri ağırlaştırdığını. Bütün bu yorgun kelimeler ve ağırlaşmış cümeler, zihnimizin işlevlerinde bozulmalar yaratıyor. Kelimeler bizi kendimizden uzaklaştırıp toplumun nesnesine dönüştüyor. Toplumla bütünleşik olan insan, kendini sosyal (görünen) kimliği ve gerçek (öz) kimliği olmak üzere ikiye ayırmak durumundadır.
Kelimelerle buluşmamış hiçbir anlam kalmadı neredeyse. Oysa anlam hep vardı, kelimeler sonra doğdu. Her şeyi istila etme arzumuzun bizi getirdiği noktada kelimeleri birer silah gibi anlamların alnına dayadık. Onları önce seslerle, sonra harfler ve kelimelerle ve sonrasında bir çok farklı dilin cümleleriyle yavaş yavaş kendimize esir ettik. Kavrayabilmek için tanımlara ihtiyaç duyduk ve böylelikle her anlam’a kelimelerden oluşan sınırlar çizip sınırsızlığını yitiren anlamları zihnimize kodladık ve bunları bin yıllardır büyük bir kibirle taşımaya devam ediyoruz. Taşıdığımız şeyi kültür, bilgi, ahlak gibi olumlayıcı kodlarla taşıyoruz, oysa ki taşıdığımız şey anlamların sessiz cesedinden başka bir şey değil.
