Kalbe Nükseden Acı

Ansızın kalbine nükseden bir acı onu uykusundan uyandırıp derin düşüncelere daldırdı. Uzun zamandır aklını meşgul ettiği bir konuyu tekrar önüne getirmişti. Yaşadığı hayatı sevmiyordu, olmak istemediği bir kalıba girmişti. Sorguluyordu, düşünüyordu. Gitmek diyordu son zamanlarda. Gitmek… Hayatındaki her şeyi, herkesi arkasında bırakıp alıp başını gitmek derler ya hani, işte öyle bir gitmek.

Yeni bir hayata başlamak için kendisini sakinleştirmesi gerekirken aklını kurcalayıp duran, onu sürekli düşüncelerinde boğan sorular yüzünden yavaşça kendi kendine tartışmaya başladı.

Ait olduğu yer burası mıydı?
Neden böyle bir insandı?
Olmak istediği noktada neden olamıyordu?
Hangi insan bulunduğu yere ait hisseder kendini?
İnsan kendisi mi karar verir bulunduğu yere?
Yola çıktığında yanından sürekli birisi eksilmişti. Hata onda mıydı?

Nasıl yol alacağını nasıl davranacağını şaşırmış hep kendinde bir sorun bularak bir günü daha bitiriyordu… Bir anda karar verdi, klişe olacağını bilse de yeni bir yıla, bir kez daha yılmadan yeni bir başlangıç yapacaktı.
Hedeflerine ulaşacağı, hayallerini gerçekleştireceği bir yıl onu bekliyordu. Her zamankinden daha emin daha kararlı adımlarla hayatına devam edecekti.

Yeni başlangıçlara diyerek yeniden yatağına yattı. Derin ve huzurlu bir uykuya kendini bıraktı.