Kaybettiğim Bedenler

Teker teker kaybettiğim bedenler

Dünyanın sonu için kurban ettiğim bir zamanların hayalleri
İpe sapa gelmezdi ben tarafından gözleri

Sözde sevgilerinin yıllar süren acısı tenimde bir seferiydi

Az gittim evet öz gittim
Her çıkmaza girdiğimde elimden tutacaklarını öngördüm
Tutmadılar olsun dedim
“İnsan bu; başı dertten ayrılmaz!”

Her ağladığımda göz yaşlarımı bir nilüfer yaprağında saklarlar diye umut ettim
Saklamadılar ama bu kez olsun demedim
“İnsan nankördür elbet ve tek düşündüğü kendinin varoluşudur!”

Teker teker kaybettiğim bedenler

Dünyanın sonu için kurban ettiğim bir zamanların hayalleri

Umarım değerimi benden önce bilirsiniz
Ve bir gün tenimde seferi olmayı bırakıp bir yuva inşa edersiniz