Korona Günleri de mi Karıştırdı?
Özellikle uyuma ve uyanma konuları konuşulurken gün yüzüne çıkan bir konu vardır; biyolojik saat. İnsanın vücudu, bilinçaltı tahmin edilenin çok üzerinde bir kapasiteye sahiptir. Biyolojik saat de bu muhteşemliğin araçlarından birisidir.
Biyolojik saat ile alakalı teknik bilgileri bu linkten rahatlıkla bulabilirsiniz. Ancak kabaca anlatmak istersem, ışığa duyarlı bir şekilde vücudun zamanı algılaması olayıdır. Pek çok başarılı insan uyuma ve uyanma saatlerinde alarma dahi gerek duymadan yaşayabilmektedir, bu bireysel yönetimi biyolojik saate borçlular.
Fakat çoğumuz gün içerisindeki belli başlı materyaller ile çok fazla ilgilendiğimiz için biyolojik saat yönetimi konusunda başarılı olamamaktayız. Bu da üretkenliği, verimi doğrudan etkilemektedir. Biyolojik saatin ötesinde kolumuzdaki ya da cebimizdeki saatten bile uzak kalmaktayız.
Yani gün içinde saatlerden bağımsız bir döngüde yaşıyorduk.
Ne ara akşam oldu ya!?
Hangimiz kullanmadı ki, bunun gibi zaman algısının kaybolmuşluğunu ortaya koyan cümleleri? Ben çok kullandım.
Sıfırlama Noktası
Fakat her zaman bu kaybolmuşluğun bir sıfırlama noktası olurdu. Hafta sonları ya da çalışmadığınız, okula gitmediğiniz o gün. Bütün hafta kaybolsanız da, hafta sonu zaman algınızı yeniden bulurdunuz. En azından ben öyle yapardım.
Çalışmadığım o gün alarmsız uyanmanın keyfi ile güne başlar, keyifle bir kahvaltı yapardım. Rahat kıyafetlerle evde dolaşır, dinlenirdim. Böylece vücudum bir ara verdiğimi anlardı. Benim için hafta sonunun tanımı buydu.
Evde Çalışmaya Başlayınca
Yaklaşık 1 aydır evden çalışmaktayım. Yeni başladığım işe, yeni bir çalışma düzeniyle merhaba demek benim için oldukça farklı oldu. Ancak iyi olduğunu söyleyebilirim.
Fakat bir aydır evden çalışınca zaman algım tamamen değişti.
Öncelikle yolda geçen süre diye bir konu var ki, büyük şehirlerde yaşayan birçok kişi için geçerlidir diye düşünüyorum. Ben hayatıma artı 3,5 saat koydum yol sayesinde. Tabi ki, sabah olan kısmı uykuya gitti. Ama akşamları gelen kazanç günleri daha da uzattı. Böyle yazılara daha fazla yer açıldı.
Bütün artıların yanında bazı konular da karıştı.
Kahvaltı ve öğle yemeği saatleri karıştı. Eskiden iş yerindeki saatler netti, o saatte yiyeceğiz ve çalışmaya devam edeceğiz. Fakat evde olunca öğle yemeği saatinde anca kahvaltı benzeri şeyler yiyebiliyorum.
Sabah normalde uyanma, kendine gelme süreciyle geçen dakikalar yerini kahvenin ve uzun uyumanın etkisiyle verimli bir çalışma sabahına bıraktı.
Öğle yemeği saatinde kahvaltı yapılınca, öğle yemeği yok oldu. Mesai bitişinde direk yemek hazırlama ve trafikte alt üst olmamış bir mide ile akşam yemeğini yemek kaldı bize de.
İş Kıyafetleri?
Ve tabi ki herkes gibi ben de rahat kıyafetlerle günü geçirir oldum. Normalde çok resmi olmasa da pantolon gömlek şeklinde devam eden giyim alışkanlığım eşofman ve tişörte çok hızlı ve kolayca dönüştü.
Şuan birçok insan gibi ben de sabahtan akşama kadar evde rahat kıyafetlerle oturuyorum. Bugün markete giderken sadece hatırlamak amacıyla gömlek giydim ancak özlemediğimi anladım.
Günler Karıştı
Daha uzun uyuma, erken yenilen akşam yemeği, rahat kıyafetler derken hafta içinde yaptıklarım, eskiden hafta sonunda yaptıklarım gibi olmaya başladı. Fakat hafta sonu da farklı bir şey yapamadığım için vücudum ayrımı anlama noktasında bocaladı.
Bugün hafta içi mi, hafta sonu mu? Hafta sonunu, hafta içinden farklı kılan şey nedir? Benim için tamamen kayboldu. Belki bazılarınız iyi diye düşünebilir. Ancak benim kafamda bir soru dönüp duruyor.
Hafta içi mi, hafta sonuna dönüştü; yoksa hafta sonu mu, hafta içine dönüştü? Ben hayatımı mı işe kattım, iş mi hayatıma katıldı? Denge kaldı mı? Bugün günlerden Cuma. Ancak benim için pazartesinden ya da cumartesinden farksız.
Artık günlerin bir önemi var mı, yok mu, bilemiyorum.
