Maskeler

Fırından çıkan ekmek kadar sıcak bir karar ile artık sokaklarda maskesiz dolaşmak yasak. Zaten kim maskesiz sokağa çıkıyordu ki, tabi mecazen. İlk maske kelimesini duyunca aklıma çocukken izlediğim “Maske” isimli çizgi film geldi. Hani egzotik bir maskeyi bulan “Stanley İpkiss” geceleri acayip yeşil suratlı bir yaratığa dönüşürdü. Benimle yaşıt olanlar hemen hatırlayacaktır. Gündüz sıkıcı bir ofis işinde çalışırken, geceleri birbirine katan, alemlere akan, canı ne zaman ne isterse onu yapan, acayip bir kahramana dönüşürdü, Stanley İpkiss. Şimdi bizler sanki uyduruk bir “netflix” filmin deymişiz gibi hissettiren maskeler takmak zorunda olduğumuzu bilmek umut kırıcı. Maskenizi takıyorsunuz, ıssız sokaklarda sakin adımlarla her an karşınıza bilinmeyen bir yaratık çıkacakmış gibi hızlıca hareket ederek işinizi görmeye çalışıyorsunuz. Herkes size, sizde onlara tedirgin, anlık, sanki bakmakla da koronavirüs geçecekmiş gibi bakıyorsunuz. Tek farkla eski maskeler kafamızın içinde, derinlerde bir yerde, kendimizin bile fark etmediği maskelerden bahsediyorum. Yaşadığımız şu bol karmaşalı günlerde hepimizin içinden neler çıkacağını yaşayarak göreceğiz.

Maske sinemada da çok kullanılan bir metafor. En ünlülerinden birisinden kısaca bahsetmek istiyorum. Stanley Kubrick filmi, Tom Cruise ve Nicole Kidman’ın başrol de oynadığı “Gözü Tamamen Kapalı”. Film erotik, İlluminati oyunları, tarikatlar gibi görünsede aslında maskelerin altındaki insanın ne kadar ileri gidebileceği, doymak bilmez egosunun durmayacağı, gözler önüne serilmek gibi bir dert güdülmüştür. Kısaca sanki maske takınca sen değilmişsin hissini verip her türlü pisliği yapabilirsin, zannetmeye neden oluyordu. Edebiyatta ise Stevenson’un “Dr. Jekyll ve Mr. Hyde” eserinden bahsetmek istiyorum. Toplumda her zaman bir beyefendi gibi görünmek zorunda olan Dr. Jekyll, Mr Hyde’in maskesi altına gizlenince neler olabileceğini okumak isterseniz tavsiye ederim.

Toplumda herkesin en az bir, bazı insanların birçok maskesi var. Ama maskeler çoğaldıkça bizim içimizdeki gerçek kişiliğimizden uzaklaştırıp, hangisinin bizi biz yapan olduğunu unutmamıza sebep olabilecek tehlikeler taşıyabilir. O yüzden kısaca “ya göründüğün gibi ol, yada olduğun gibi görün.” Maskesiz çıkma.