Mevsim Sonbahar
Yaprak dökümü başlamış, mevsim yine Sonbahar!
Eylül bu. Hiç acımaz! Buruktur hüzünler, buram buram hasret kokar!
Çift kişilik hayaller düşlere karışır, tokat yemişçesine yatağından fırlar!
Yalnızlık, kurşun yemiş misali ızdırabını artırır! Gecenin rengi karaya çalar.
Hazan mevsimi sahnedeki yerini alır ve ölümsüz aşkları kovalar.
Son bir kez kucaklaşıp vedalaşır sevgililer! Özlemle birbirini gurbete uğurlar.
Yaşlar süzülür de göz pınarlarından, yüreğe giden yolda, çağlayan akar!
Gönül ormanında zapt edilmiş yaşanmışlıklar! Alev misali harlar!
İlk değil! Son değil! İç çektirip ah ettiren deli bozuk yangınlar.
Aşkla dağlanır, özlemle sarılır, iyileşse bile izi kalır! Açtığın O büyük ve derin yaralar!