Pratik Teori Çelişkisi

Yaratılışın temel tezahürü icabı insanlar yaşlandıkça ve yaşadıkça büyür , öğrenir , gelişir …..

Bu bütünler topluluğu bilgi ve tecrübe kavramının temelini atar. Bu temeldeki ufak bir noksanlık antropolojik facialara kadar uzanıp giden felaketler silsilesini başlatır. İnsanı psikolojik ve nörobilimsel tahribata uğratan bu yıkım süreci aynı birbirine entegre çalışan fasit daireler topluluğu gibi sebep sonuç ilişkisi içinde insanın gelişimini ve olgunlaşmasını engelleyen bir hale gelir.

Bunun neticesinde kişinin gelişiminde noksanlık görülür en üst düzey performansına ulaşmak imkânsız hale gelir sürekli eski başarı formlarını tekrar edip durur.

Şimdi yazacağım satırlar buraya kadar tanımladığım gerek psikolojik gerek sosyolojik hatta pedagojik ve nöropsikolojik sorunlara yol açan bu hastalığın engellenmesi niteliğinde olacak.

Çok basit önlemleri bulunan bu hastalığın bu kadar yaygın olma sebebi tedavisini sunan kurum ve şahısların kendi menfaatleri doğrultusunda bu işi ticari boyuta dökmeleridir. Çünkü sürekli ilaç satamazlarsa iflas ederler.

Okumak , araştırmak , gezip görmek bunlar ancak yorumlayıp sadrımıza işleyebildiğimiz zaman kıymetli olur. Kadrindeki meşakkat kıymetli kılar. Yoksa armut piş ağzıma düş hiçbir ilm-i meselede zahirî süslemekten öteye geçemez. Kişinin zihni hep bomboş kalmıştır.

Aklınıza gelebilir okuyoruz ama hiç okumamış gibi kalıyoruz sebebi nedir diye?

Yazılanlar çizilenler insan eseridir. İlahî kudretin bir neticesi değil vesilesidir. Sorgulanması , üzerine uzun uzun tefekkür edilmesi , deneyimlenmesi şarttır. Aksi halde bir zaman sonra uçup gider.

Bir insanın kaleminden çıkanları mutlak doğru gibi algılamak dinamik ve verimli öğrenmenin en büyük engelidir. O bir teoridir , varsayımdır. Alırsın düşünürsün , pişirirsin ancak o zaman oldum demeye talip olursun.

Yazılanlar birer algıdır. Algıda yanılgı ise mutlaktır. Bize düşen bu algıları olgularla kıyasa tabii tutup esas olanı idrak edip sadrımıza işlemektir.

VESSELAM

AHMET ALİHAN ÇELİKEL