Sarsıldık…
“6 Şubat 2023” daima hatırlanacak. Ülkemizin ve hatta dünyanın yakın tarihte yaşadığı en büyük doğal afetlerden biri… Sarsıcı, yaralayıcı, yok edici… Bu afet sürecini Malatya’da yaşayanlardanım; etkilendik, sarsıldık, yaralandık ve yok olduk… Şiddetli sarsıntıyla sabah üzeri 04.17'de uykularımızdan uyandık …
Rutin hayatımız devam ederken hiçbirimiz böyle bir cebri değişimi aklımızdan bile geçiremezdik. Günlük kaygılar, hayal kırıklıkları, başarısızlıklar veya gelecek ile ilgili ümitler, ümitsizlikler… Ufacık sağlık sorunlarımıza bile günlerce kafa yorarken bir sabah buz gibi havada şiddetli kar yağışı altında girecek evimiz bile olmadığı gerçeği ile karşı karşıya kaldık. Gece uyurken sabah işimize geç kalmama kaygısı içindeyken sabah kalktığımızda bir işimiz bile yoktu. Gece uyurken yakınımızda olan akrabalarımız sabah uyandığımızda hayatımızdan sonsuza kadar çıkmıştı. Gece uyurken aklımızda olan aylar sonraki sınavlarımız sabah uyandığımızda hayatta kalma sınavına dönüşmüştü.
Bir sabah uyandık ve içinde olduğumuz vaziyet, milyonlarca insanı etkileyen büyük bir sarsıntının ardından yaşanan derin bir krizdi… Mücadele edilmesi normal zamanda bile güç olan hava koşulları içinde pek çok ili etkileyen bölgesel bir depremle ve ardından yaşanacak krizle başa çıkmak… Korku, kaygı, endişe… Zor…
Üzerinden bir ayı aşkın zaman geçti, insanlar hala korku içinde ve korkuyla yaşamak inanın yaşamak değil. Böyle bir krizin insan hayatında en fazla bir kere yaşanması tek dileğim çünkü manevi olarak da maddi olarak da üstesinden gelinmesi oldukça güç bir süreç yaşanıyor. Çoğu insanda fark ettiğim duygu kırgınlık; bazıları eşe, dosta, tanıdığa kırgın, bazıları devletine kırgın, bazıları Rabbine kırgın… Kırgınlık, küskünlük, vazgeçmişlik… Aslında var olan zıt duygular çünkü eş zamanlı şükür var elde kalanlar için derin bir şükür, Rabbinden gelene her daim şükür…
Şüphe yok ki geçecek, geçmek zorunda… Hiçbir zorluk sınırsız ve zamansız değildir mutlaka sonu gelecektir. Önemli olan sabretmek, dayanma gücünü keşfetmek…
Bu durumlarda aklıma hep Charles De Gaulle’un şu sözü gelir: Krizle karşı karşıya kalan karakterli adam kendine döner, Eyleme kendi damgasını vurur, sorumluluğunu alır ve sahiplenir.
Belki hemen değil ama zamanla bu afetten etkilenenler kendine dönecek ve acısını sahiplenecek, şehrine dönecek çünkü memleket denince içi titrer insanın, memleketinizin adı anılınca gözleriniz dolar, boğazınız düğümlenir, içiniz acır, burnunuzda memleket toprağının kokusu… Dönmek lazım çünkü memleket sensiz olmaz, sorumluluğunu al ve memleketini sahiplen...
Sevgilerimle Selma İPEK…
