Saygı
Nasıl da dilimize pelesenk olmuştur ve fakat nasıl da siliktir etkisi yaşamlarımızda… Vermekte cimri, istemekte doymak bilmezdir insan evladı.
Biraz korkudan biraz adetten, çokça sevgiden büyüklerimize gösterdiğimiz hürmetle bitiyor mu iş sizce?
Küçüğe saygı, sevgiliye karıya kocaya, dosta tanıdığa saygı nerede?
Peki ya hiç tanımadığa?
Komşuya, apartman görevlisine, esnafa, çöpçüye, hastaya, doktora, çiftçiye, memura?
Trafikte diğer araçlara, kurallara, yayaya?
Vasıtada şoföre, hostese, inene-binene, ayakta kalana, yanına oturana?
Sokakta kediye, köpeğe, arıya, karıncaya, çiçeğe, ağaca, yanından geçene?
Say say bitmez ki… Nerede bu saygı?
Dile, renklere, ırklara, geleneklere, sanata, fikirlere saygı göstermek imkansız mıdır?
Ya doğa? Ormanlar, göller, denizler, gökyüzü, toprak ana!? Doğa hak etmez mi saygıyı?
Velhasıl, sorulsa hepimiz saygılıyızdır. Ha tabii, elimizde olmayan sebeplerden “nadiren” raydan çıktığımız olmuştur, ama... Hep bir “ama”sı vardır. Yine de gayret içindeyizdir. Öyle sanırız. Oysa saygıyı unutalı, hatta onu gözden çıkarıp kaybedeli çoook uzun zaman oldu. Maalesef.
İşte Ercan Mehmet Erdem’in kaleme aldığı SAYGI da böyle bir senaryo. Bazen kendi anlık gerekçelerimiz, bazen yenmeye çalışmaya tenezzül etmediğimiz kötü huylarımız yüzünden, bazen de bile isteye yaptığımız saygısızlıkları cezasız bırakmama, hatta ne pahasına olursa olsun ödetmek üzerine bir hikaye kurgulamış. İçine hasret kaldığımız ADALET olgusunu da sağlam şekilde harmanlamış. İyi de etmiş.
Ali Taner Baltacı’nın yönetmenliğinde, başrollerini Nejat İşler, Miray Daner, Boran Kuzum, Rojda Demirer, Erkan Can ve Tansu Biçer’in üstlendiği dizi; ne kadar şiddet içerse de (ki hiç yanlısı değilim, o ayrı) ve ne kadar bazı yabancı dizi / filmlerden bir miktar esinlenmiş gibi dursa da ve ne kadar kurgusal olarak hataları bulunsa da (mesleki kritiğe girmeyeceğim) temelde vurgulumaya çalıştığı konu itibari ile SAYGIyı kesinlikle hak ediyor.
Başta saygı takıntılı, o…..tan nem kapan zengin iş insanı Ercüment Çözer olmak üzere, kahramanların neredeyse tamamının ruhsal dengelerinin yerinde sayılamayacağı, bir miktar kimlik, bolca sevgi ve saygı arayışında oldukları gerçeği, ömürlerimiz boyunca maruz kaldığımız SAYGI ve ADALET yoksunluğu paralelinde “normal” bile kabul edilebilir. Özellikle bölümlerin içinde aralara serpiştirilmiş yurdum manzaraları tüm toplumlarda irinleşip, patlamak üzere olan SAYGISIZLIK ve ADALETSİZLİK kavramlarını tokat gibi yüzümüze çarpıyor. Henüz izlemediyseniz, Blu TV’de yayınlanan bu diziyi izlemenizi ve İNSAN KALMAK üzerine düşünmenizi isterim açıkçası 😊
