Sevmesem Olmazdı Çünkü!…
Sevmem lazım Sevmesem olmazdı çünkü…
İlk okul sıralarında duyduğum en güzel cümlelerden biriydi bu. Sevmenin insan metabolizması için ne denli önemli olduğunu özetleyen bir cümle. Bütün kas sistemlerini çürüten acılarına rağmen sevmenin önemiydi…
Çok sevdik. Öyle çok sevdik ki, sevmeyi bile sevecek kadar. Dilin dönmediği, kelimelerin yetmediği, hayallerin bile önüne bile geçen öküz öldüren bağımlılıkla sevdik. Bazen hayal kırıklığı oldu sonu, bazen ihanet ama yılmadık sevmekten. Sevmesek olmazdı çünkü…
Sevmek başka bir ikramdı yüreğimizin coğrafyasında. İklimine dayanan her sevdaya armağandı atışları kalbimizin. Kırılan onca yerine rağmen, koşulsuz düzgün yer bulma şekliydi aşkı ağırlamak. Karışıktı, hiçbir şey ama her şeyden biraz diye başlıyordu acılarımızın tarifi. Biz sevmekle özdeşleşen bir iskeletin, çocuk kalmış sevdalılarıydık. Sevmemiz lazımdı Sevmesek olmazdı çünkü..
Sevmek çocukluktu bizim dünyamızda. Çocuk kalabilmeyi başarabilmekti. Madem küçülemiyorduk, öyleyse sevmemiz lazımdı, kundaklık zamanlara yolculuk için. Ne farkı varki yüreği aşka bulanmış bir insanın, elindeki oyuncakla hayata gülen çocuktan. Sırf bu yüzden bile sevilebilirdi canlı, bizde öyle yapıp sevdik. En güzelinden, en şirininden en yaşanılınından…
Acıya dayanıklılık katan bir bedene sahipliğimiz de sevdadan geliyor. Sevdik, acıdık. Sevdik incindik. Sevdik bunaldık. Sevdik öldük. Balinaların karaya vurma şekliydi her yarım kalışımız. Ama biz fırıncı yüzünden ekmeğe hiç küsmedik. Daha çok daha çok sevdik. Olmaz, olamaz diyene rağmen. Usta olduk bir yerde, acısı acı gelmemeye başlamıştı. Biz artık acıyı unutup, kalp ritmimizi absürt eden bir çarpıntının hayali için koştuk. Düştük, Dizimiz kanadı. Ama hiç yılmadık sevmekten. Zaten başka seçeneğimizde yoktu. Bir daha çocukluk yaşama ihtimali nerden gelebilirdi başka .
Sevdim, sevmesem olmazdı çünkü…
Kim bilir bu yazı senin için yazıldı belkide. Sevmekten vazgeçme diye. Dünyasında var olduğun aşkın hasretinde boğulma diye. Zamanın varken git konuş diye. Sevebil diye. Belki bir gün seninde çocukluğun bulunduğun yaşa misafir olur…
Bu vesile ile, yüreğinde sevgisi olan, sevmeyi başarabilmiş, sevmekle yaşamayı becerebilmiş herkesin bu günü değil her günü kutlu olsun …
Bir dünya inşa ediyorum kelimelerden, eğer bir tuğlada sen koymak istersen lütfen beğenip paylaşmaktan çekinme ve hatta takip edip birlikte büyüteceğimiz bu dünyayı izleyebilirsin! Teşekkür ederim.
Kolay Gelsin…
Facebook | Twitter | Instagram | Slack | Kodcular | Editör | Sponsor
