Su Olmak Nedir Şimdi Bildim..

Girdiğim her boşluktan taştım
Girdiğim her kalbin şeklini aldım
Bazen zoraki yolculuk, bazen bile isteye,
yol nereye kıvrıldıysa oradan hayatlara uzandım
Teslim oldum..
İçimdeki ateşi söndüremedim ateşle beraber cayır cayır yanıp kaynadım..
Sonra bir yağmur olup düştüm tepeden avuçlara

Daha da birikti birikintilerim
İçim taştı tekrar havalandım göğe,
Sonra cemre olup düştüm..
Kimsenin bulamayacağı bir kuytu köşe,
bulsaydım eğer oraya inerdim sittinsene
hiç çıkmazdım..
Hiçliğin ruhumda yarattığı bu öfkeye,
Belki bir anlam katardım,
yalnızlığı en azından orada rahatça yaşayabileyim diye,
Kalabalıkta dişlerimi göstermek zorunda kalmazdım kimseye
Yine de ,
Varsa benimle ruhum arasında bir yargı o da bu ruhu parçalamak olurdu,
içten içe
Dünyanın o yalan renklerine karışmak istesem bile
kendi rengim buna asla izin vermezdi
Yargılanmak değil yara almaktı tüm korkum..
Bundandı tüm çırpınışlarım..
Eğer ki hiç yara almadan yaşasaydı insan yaşamış sayılır mıydı peki..
İnsan o zaman yine insan olur muydu??
Bazen köklerinden hastalıklı bir kuru ağacım..
Kendini içten içe yiyen bir kurtçuk gibiyim bazen..
Oysa ben,
İçi içine sığmayan,
Geceden uyuyamayan,
Bayram sabahı yeni elbiselerini giymeyi bekleyen bir kız çocuktum ..
Ne zaman büyüdüm ben?

Umut teknesi, boyunu aşan sularla mücadele ederken yeni bir rüzgara kapıldı mı
Yelkenlerin hedefinde güvenli limanlar kadar fırtınalı açıklar da olurmuş..
Şimdi öğrendim..
Bazen dalgalandım.. bazen duruldum..
Bulanık sulara karıştım, taştım, şimdi durdum..

Su olmak nedir şimdi bildim..