20. Yüzyıl Müziği — Tango X.T.C, Joe Hisaishi
Tango X.T.C (1992)’i ilk dinlediğimde hakkında yazı yazacağımı hiç düşünmemiştim, fakat dinledikçe neden ilk böyle düşündüğümü fazlasıyla sorguladım…
Parça ilk başladığından sonuna kadar kaç defa dinlersem dinleyeyim etkisini asla kaybetmiyor, yeni şeyler farketmeme olanak sağlıyor. Parçadaki orkestral hava, tüyler ürpertici ve aynı sırada huzur dolu bir atmosfer sağlıyor. Düşler alemine yolculuk niteliğinde olan bu parça, tam bir film müziği havasına sahip fakat şaşırtıcı bir şekilde hiçbir film/dizi bu parçayı kullanmamış. Duyguları muhteşem bir şekilde aktaran Hisaishi, enstrüman seçimleriyle parçanın etkisini asla kaybettirtmiyor her zaman yüksekte devam ettiriyor. Çellosu, piyanosu, trompeti vs. her enstrünmanıyla bir bütün oluşturan, jazz’dan dahi hafif esintiler bulunduran parça, benim için özel yerini ayırt etti bile. Her geçişiyle hem umut dolu bekleyişi, hem huzuru hem hareketi hepsini bir arada yaşatan bu parça, ben henüz Hisaishi’nin tüm parçalarını dinlememiş olsam da dinlediklerim arasında kesinlikle önceliğe sahip olan bir şaheser.
Joe Hisaishi daha çok ‘’Ruhların Kaçışı’’ ve ‘’Rüzgar Yükseliyor’’ gibi filmlerin yaratıcısı Hayao Miyazaki’nin eserlerine yaptığı müzikler ile tanınır. Arkadaş olduklarından mı bilinmez fakat Hisaishi, müziklerini Miyazaki’nin eserleriyle öyle güzel ve sapasağlam bağdaştırır ki ayrılamaz hale gelir ve filmlerin duygu yoğunluğunu da fazlasıyla arttırmaktadır. Besteci, aranjör, müzik yönetmeni, ve orkestra şefi olan Joe Hisaishi, bestelediği senfonilerde japon ezgilerini ve klasik batı müziğini de öyle güzel harmanlar ki, bu onun profesyonelliğini gözler önüne serer.
Tango X.T.C, bana huzurlu ve umut dolu bir bekleyişi anımsatırken, ‘’düşler alemi’ne yolculuk’’ havasından da hiç çıkarmıyor. Her dinlediğimde harika bir hafiflik hissiyatı veren parça, Hisaishi’nin diğer parçalarına da göz atacağım anlamına geliyor.
