Kişisel Gelişim
Yaşamın Kilidi: Elinden Alınmaya Çalışılan Dikkatin
Yaşamı sürdürebilmek aklı başında olmaya bağlıdır, aklı başında olmak dikkat ister.
Bu konu nereden çıktı. Son beş altı aydır ne dikkatimi ne de odağımı toplayabiliyorum. Hep aynı şeyleri söylüyorum. Üretmem gerekiyor ama sanki boşluğa konuşuyorum gibi geliyor.
Her şeyi aynı anda yapmaya alıştığım zamanlarda elim ayağım birbirine dolaşıyor ve hiçbir şey yapamaz hale geliyorum. Bu durumların en büyük etkisi yetersizlik ve değersizlik hissimi arttırmak oluyor. Yani mesele üretmemek değil, bol bol yetersizlik çukuruna düşmek.
Geçen hafta yazdığım mükemmel olmamanın hediyeleri yazısı şu an neden mükemmel olmaya bu kadar taktığımın üzerine daha fazla düşünmeye ihtiyacım olduğunu gösterdi.
Pazar sabahı kitap okurken kitapta gördüğüm şu cümle beni çok etkiledi.
“Yaşamı sürdürebilmek aklı başında olmaya bağlıdır, aklı başında olmak dikkat ister.” Julia Cameron
Benim son beş altı aydır aklım başımda değildi ki. Dikkatim çok dağınık oradan oraya savruluyor gibi hissediyordum kendimi.
Yaşamım zenginleşmiş ancak benim zevk almalarım azalmıştı. Çünkü dikkatimi bir türlü şimdiye getiremiyordum.
Dikkati şimdiye getirmek nasıl mümkün size ve kendime hatırlatmak için hem eski deneyimlerimden hem de kitaptan öğrendiklerimi paylaşmak istiyorum.
1. Zihin çok fazla girdi aldığında yaratıcı olamaz.
O yüzden zihninize giren şeyleri bilinçli bir şekilde sınırlamanız gerekir. Okuyacaklarınız, izleyecekleriniz hepsini tek tek düşünerek kendinizi fazla olan her şeyden arındırmalısınız.
Bunu, köyde olduğum zamanlarda neden üretimimin arttığını düşündüğümde çok daha iyi anlamıştım. Sizi geliştirecek kaynakları üzerinize boca etmeyin. Adım adım ilerledikçe kaynaklara erişiminizi arttırın.
Bolluk yaratıcılığın düşmanıdır.
2. Yaşamın niteliği her zaman, zevk alma yetisi ile orantılıdır.
Zevk alma yetisi de dikkat etmenin ödülüdür. Örneğin, bir geziye gittiğinizde orayla ilgili ne anlatırdınız? Çiçekleri, ağaçları, dar sokakları, gün batımının uzunluğu, kedileri, köpekleri, vb.
Hikaye anlatmak dikkatini şimdiye vermekle ilgilidir. Eğer dikkatini kaybedersen şimdiye gelip hayatla bağ kuramazsın.
Fotoğrafın bana en büyük katkısı beni hep şimdiye getirmesiydi. Geçmişte veya gelecekte olursanız fotoğraf çekemezsiniz. Dikkatinizi şimdiye vermeniz gerekir.
Dikkat, ilişkilenme eylemidir.
Terapi Olarak Sanat kitabını okudum bu hafta. Sanatın iyileştirici yanını şu şekilde tanımlıyor; kör noktalarımıza ışık tutarak kendimizi anlamamızı ve dengeye gelmemizi sağlar.
Bir sanat eserinin üzerimizdeki etkisini incelemek ve anlamlandırmak için durmaya, zihninizde ve bedenimizdeki değişimleri görmeye ihtiyaç vardır.
3. Dikkatin ödülü her zaman iyileşmedir.
Geçen sene evimi değiştirmek zorunda kalmıştım. Ve bu değişim benim için çok sancılıydı. Ne yapmam gerektiğini asla bilmiyordum. Ama bülten yazmaya devam ediyordum. Bültenimi hiç aksatmadan o süreçte yazabilmiştim. Peki ya şimdi ne olmuştu. Şimdi neden yazmak konusunda bu kadar zorlanıyordum.
Dikkatimi veremiyordum. O süreçte çok fazla belirsizlik vardı. Ben de bütün dikkatimi tek belirli olan şeye vermiştim. Neredeyse otobüste bile yazı yazacak durumdaydım. Çünkü hiçbir şeyi kontrol edemiyordum.
Dikkatimi yazılara verdikçe ev bulma süreci de yavaş yavaş çözülmeye başlamış ve ben eve yerleşmiş düzenimi kurmuştum.
Şair William Meredith diyor ki; bir insan için söylenebilecek en kötü şey “o hiç dikkat etmiyordu” sözü olurdu.
Yaşamımıza dikkatimizi vermezsek ondan üretici şeyler bekleyemeyiz.
Hayatınızda işler ters gittiğinde dikkatinizi küçük şeylere vermeye başlamak iyileşmenin ilk ve en önemli adımıdır.
4. Yaşamımızda olan olaylar dikkat sayesinde çok değerli olan deneyimlere dönüşür.
Hepimiz gün içerisinde bir sürü olay yaşıyoruz. Ama bu olayların kaçından deneyim elde ediyoruz. Bazen günlerce aynı şeyi yaşasak da ondan bir deneyim elde edip heybemize koyamıyoruz. Bunun nedeni tam olarak dikkatimizin olmamasından kaynaklanıyor.
Dikkatiniz çalındığında onu yeniden şimdiye getirmek ve küçük şeylere boş gözlerle bakmak hayatınızdaki olayları iyileştirme gücü verecektir.
Ben birkaç haftadır sorunuma odaklandığım için sonunda neye ihtiyacım olduğunu buldum.
Çalınan dikkatimi yeniden kendime ve yaşamdaki küçük şeylere getirmeye ihtiyacım vardı. Pratik her zaman kişiye özeldir ama ben fotoğraf çekerek küçük şeylere odaklanabiliyorum.
O yüzden bu hafta bol bol kendime kalsın diye telefonla fotoğraf çekeceğim.
Umarım size de ilham olan bir yazı olmuştur.
Hem ne kadar biricik olduğunuzu hem de sıradanlığımızı kabul ettiğimiz günler dilerim❤️
Bu hafta okuyup ilham aldığım kitaplar; Sanatçının Yolu- Julia Cameron, Terapi Olarak Sanat- Alain de Batton ve John Armstrong, Bağışlanan Terapi- Irvin D. Yalom
Daha fazla yazıya ulaşmak için👇👇
