Ya da “Yada” Ayrı Mıydı Bitişik Miydi Kafam Karıştı
Alışılagelmiş bir hayatın içinde kaybolduğumuz doğrudur , sizde her gun dairenize çıkarken asansör kullanıyor musunuz ? Ya da ise giderken hep o bildiginiz yoldan mi gidiyorsunuz , ya da karşınızdaki insanlara ayıp olmasın diye kendi düşüncelerinizden vazgeçiyor da olabilirsiniz.
Ya da “yada” ayrımıydı bitisik miydi kafam karıştı. Bazen düşünüyorum imla kurallarına uymadığımda okurlar acaba benim hakkımda ne düşünüyor , neyse neyse biz konumuza dönelim…
Bunların hepsi birer takıntı ve bitmek bilmeyen bir yorgunluk aslında , omuzlarımıza aldığımız hayattaki bir çok sorumluluk duygusu yetmiyormuscasina bir de etrafımıza karşı olan , uyandığımızda yüzümüze takma mecburiyeti hissettiğimiz maskelerimize bakım yaparak yaşar olduk. Sizce de öyle değil mi merak ediyorum?
Geçtiğimiz günlerde yaşadığım ve kendimdeki değişimi fark ettiğim basit ama çok mutlu olduğum bir olayı paylaşmak istiyorum.
Afyon’un Erenler köyünde yasıyorum ve hayatımda Kisisel bakımımla ilgili en kötü anılarım Kuafor koltuklarında geçti , öyle ki koltuktan kalkarken çocukken ağladığımı ya da bir berberden çıkıp saçlarımı düzelttirmek icin başka bir berbere gittiğimi unutamıyorum , takıntı iste bazen neyi önemsersen o basına gelirmiş ya benim ki de o misal. Bu koltuklarda takıntım hep vardı fakat berber sacıma son noktayı koyana kadar ağzımdan hiç bir kelime çıkmaz ve o koltuktan kalkınca mutsuzluğumu en azından saçlarım uzayana kadar yaşamak mecburiyetinde kalırdım.
Geçtiğimiz günlerde her zaman traş olduğum berber yaz dönemi olduğu icin tatil beldesinde sezonluk olarak çalışmaya gitmiş bende ayni salonda başka birinden randevu aldım , saat geldi koltuğa oturdum ama bu sefer kendimden Emin’im kötü yapma ihtimali olmamalı diyorum içimden.
Usta saçlarımı yıkadı soruyor nasıl olsun nasıl keselim saçları , darbe yememem lazim düşündüm bu adama ilk defa sac kestiriyorum , aşağıdaki fotografta boyalı olan kısmı göz önüne alın
Sacımın o kadarını kesmesini istedim , abi sonra dedi sonrasına sonra karar verelim usta dedim neyse bizim usta başladı saçları kırpmaya her makası vurduğunda ben biraz daha gerilmeye başladım derken derken istediğim yere kadar saçlarım kesilmişti nasıl devam edelim diye sordu bu sefer ben böyle giderse bir hüsran daha eklenecek anılarıma ama adama da ayıp olacak diye düşünürken birden ağzımdan usta devam etmeyelim bu kadar yeter gayet iyi oldu eline sağlık gibi cümleler dökülüverdi ve ben koltuktan kalktım. Dışarı çıktığımda bu sefer yüzümde üzüntü yerine guzel bir tebessüm oldu… Bazen mutlu olmak icin durulması gereken yerlere bizim karar vermemiz gerekebilir ve ben o gün onu yaptım ve saçlarım hala olduğu gibi pek bisey fark edilmiyor. Son zamanlarda kendime karşı bi sorumluluk belirledim ve hayatımda kendimle olan kararları verirken kendimi geri plana atmadan karar vermeye başladım…
Bence denemelisiniz cunki en güzel şey cildiniz içinde ruhunuz olduğu sürece…
Umarım yeni yazmaya başlayan birisi olarak begenmissinizdir.
Sosyal mesaj :Alkışlar motivasyonumu arttıracaktır…
Facebook | Twitter | Instagram | Slack | Kodcular | Editör | Sponsor
