Yeni Bir Dünyaya Yelken Açmak | ESC Maceram
Merhaba, bugün sizlere ESC gönüllülük projesi ile 1 yıl süreyle gittiğim Galler’deki hayatımdan ve gönüllü olma maceramdan bahsetmek istiyorum.
Birleşik Krallık’a Gidiş
Üniversite son sınıftayken karşılaştığım European Solidarity Corps fırsatı ile Manchester’a hiç yurt dışına çıkmamış biri olarak ilk adımımı attım. Yolculuğumun her adımı aslında benim için bir ilkti. İlk kez uçağa binmek, ilk kez yurtdışına çıkmak ve ilk kez İngilizce konuşmak gibi… Yani, bu macera aslında benim için çılgıncaydı, ama yaptım. 😊
Önce Konya’dan İstanbul’a giden bir uçağa bindim, sonra İstanbul’dan Manchester’a uçan bir uçağa geçtim. Manchester’da uçaktan indiğimde yaptığım ilk şey Wi-Fi bulmak ve aileme “Şimdi başka bir ülkedeyim!” demek oldu. Daha önce aldığım tren biletimi kullanmak için tren istasyonuna gittim ve uzun bir yolculuktan sonra Colwyn Bay’e vardım. Colwyn Bay beni oldukça soğuk bir şekilde karşıladı ve hem rüzgârlı hem de yağmurlu bir geceydi. Telefonumla arama yapamadığım için orada yaşayan bir gençten taksileri benim için aramasını istedim. Yaklaşık 5–6 görüşmeden sonra, artık hiçbir taksinin beni almayacağını fark ettim ve o sırada benimle proje boyunca ilgilenmesi gereken kişi olan Stephen’ı aradım. Hemen gönüllü olacağım evdeki insanları aradı ve beni almalarını istedi. Yarım saat içinde biri yakın arkadaşım, diğeri sevdiğim bir çalışma arkadaşım olacak 2 kişi beni almak için tren istasyonuna geldi.
Gönüllülük maceram, bavullarımı karanlık ve yağmurlu bir gecede korku filminden çıkmış gibi hissettiren bir eve taşıdığımda böyle başladı.
İlk Aylar
1 yıl yaşayacağım yer, çalışacağım yerin 2 üst katındaydı ve Covid testi yapılana kadar üst kattaki odalardan birinde kalmaya başladım. Her gün penceremden işe gelen insanları, arabalarını ve manzarayı izlerken, işimin nasıl olacağını merak ettim.
Örneğin, bir sabah kapım çaldığında uykulu bir şekilde cevap vermek zorunda kaldım. Daha önce hiç İngilizce konuşma pratiği yapmamış biri olarak, uykulu olduğumda bile İngilizce konuşmaya çalışmak benim için üstesinden gelmek zor bir süreçti 😊 Ama sonunda tüm karantina dönemini atlattım ve gönüllü olarak çalışmaya başladım. İşimin ilk gününden itibaren doğum günü partisi hazırlamaya başladık ve onlarca engelli insanla iletişim kurmaya başladık. Benden 1 hafta sonra ise 1 yıl boyunca beraber gönüllü olacağımız Avusturya’dan arkadaşım Lisa da geldi.
Leonard Cheshire’da gönüllü olmak ilk başta benim için biraz zor ve biraz kolay görünüyordu. İşin kolay yanı, engellilerle oyun oynamak ve doğum günlerini kutlamak gibi Etkinlik Odası’nda yaptığım şeylerden kaynaklanıyordu. İşin zor yanı, daha önce engelli insanlarla deneyimi olmayan ve kimseyi anlamayan biri olmamdı.
Örneğin, telefon çaldığında kimse telefona cevap vermezse, telefonu elime alırdım ve “Evet, evet, evet…” diyerek sohbeti bitiriyordum. Sonra bana ne dediklerini sorduklarında da cevabım “Bilmiyorum” olurdu. Bilmiyordum çünkü aksanlarından dolayı ne söylediklerini anlamazdım, sadece anlamış gibi yapardım :D
İlk aylarım Colwyn Bay’de bu şekilde geçti ve benim için deneyim doluydu.
Colwyn Bay’de Yaşam
Kuzey Galler’in kuzey tarafında yer alan Colwyn Bay, aslında büyük ve popüler şehirlerden uzak bir kasabadır. En yakın şehirlerden olan Liverpool ve Manchester bile ulaşmak 2 saat sürüyor. Çalıştığım Leonard Cheshire evi, Colwyn Bay’de büyük ve uzun bir tepeye tırmandıktan sonra ulaşılan bir ev, dolayısıyla ilk 6 ayımı burada evde geçirdiğimi söyleyebilirim. Her durumun kendine özgü bir fırsatı olduğunu düşünüyorum ve yaşadığım kasaba dolaşmama izin vermiyorsa bunu nasıl değerlendirebileceğimi düşünerek kendimi İngilizce olarak geliştirmeye karar vermiştim (1 yıl çalışmanın ardından gururla söyleyebilirim ki IELTS sınavından 7 aldım). Gönüllü olarak geçirdiğim zamanın geri kalanında İngilizce okudum ve ilk 6 ayım bu şekilde geçti.
İkinci 6 ayımda İngiltere’yi daha yakından tanımaya çalıştım. İlk olarak gönüllülerden sorumlu kişi olan Michelle’in planladığı Gönüllüler Buluşması ile Cardiff ve Swansea gibi güney şehirlerini görme ve oradaki gönüllülerle tanışma fırsatı buldum. Daha sonra burada tanıştığım gönüllüler arkadaşlarım olacaktı.
Sonra Chester, Liverpool ve Manchester gibi Colwyn Bay’e yakın şehirleri ziyaret ettim ve ardından başka şehirlere gitmeye başladım. Bütün bir yılın sonunda, Galler, İskoçya ve İngiltere’deki en önemli veya güzel şehirleri ziyaret etmiştim.
Gönüllüler Toplantısı’ndan sonra 4 gönüllü olarak yaptığımız Oxford gezimizden bahsetmek istiyorum. Hayatımda gördüğüm en güzel yerdi ve Londra, Cambridge ve Edinburgh gibi başka yerlere gitmeme rağmen, hiçbiri benim için Oxford kadar güzel olmadı.
Oxford, sokaklarda dans eden insanlardan büyük müzelere kadar heyecan dolu bir üniversiteydi ve ona aşık oldum!
Son
İlk adımı attığımda kalbimin duracağını hissederken, 1 yıl sonra bu yazıyı yazarken yüzümü hüzünlü bir gülümseme kaplıyor. Bilinmeyene yolculuğumda yeni arkadaşlar edindim ve onlarla farklı şehirlere seyahat ettim.
Birlikte oynadığımız engellilerden hayatı nasıl yaşayacağımı, aileme ve sevdiklerime ne kadar önem vereceğimi ve hayatı nasıl seveceğimi öğrendim. Aldığım her nefesin değerli olduğunu ve yaşadığım anın ne kadar değerli olduğunu öğrendim.
Bazen temiz hava almak için dışarı çıktığımız engelli insanlardan biriyle yaptığımız sohbetlerde, başlangıçta anlamış gibi davranarak sonrasında da zamanla anlamaya başlayarak çok şey öğrendim.
Bu nedenle Colwyn Bay, Leonard Cheshire ve gönüllülük beni farklı ve iyi bir insan yaparak gelecek hayatımı şekillendiren 1 yıllık güzel bir macera oldu😊
Umarım yaşadığımın bu macerayı okumak sizin de hoşunuza gitmiştir. Herhangi bir sorunuz olursa lütfen yorumlarda sormaktan çekinmeyin.
Başka bir yazımda görüşmek üzere
Sevgilerle
