Yuvarlama İşlemiyle Son 2. Yaşım
Çocuk kalmak veya çocuk gibi hissetmek ister birçok insan. Ben de onlardan biriyim ve hep on üçümde takılı kalmışım gibi dilim de hep bunu söyler: “Kendimi on üç yaşında hissediyorum.” Söylemek ve hissetmekle kalmayıp hakkımda ne düşünüleceğini bir kenara bırakır ve o hissimin peşinden gider, anımın tadına bakarım çoğu zaman. O çocuk anım insanların garibine gider ve bundan da keyif alırım. Ancak, yakın bir zamanda, bu büyümeyi reddedişimin son senesi olması gerektiğini fark ettim. Şöyle ki;
Sevenlerimin olduğuna yine şükrettiğim 24 yaşımın ilk gününde, kutlamaların arasında otuz yaşına mı yoksa yüz yaşına mı girdiğim soruldu. Güldüm ve dedim ki;
“Yaşımın ortasına bir virgül koysanız (2,4) ve yuvarlama işlemi yapsanız hala 2’ye yuvarlanıyor.”
Üç saniye beyin yaktığımı gösteren ifadelerinin ardından o günlük bana ayrılan dakikalarını sonlandırma hevesine giren sevdiklerimin tepkisiyle daha çok eğlendim. Sosyal mesafeli ve uzaktan kutlamalı bu doğum gününün en unutulmaz anları bu tepkilerdi. Sene boyunca karşıma çıkan her fırsatta dile getirmekten çekinmeyeceğim bu ifade, bu senenin sonunda beni buhrana sokmaz umarım. Zira, önümüzdeki doğum günüm itibariyle yuvarlama işlemiyle üç yaşıma gireceğim. İnsanların artık ‘büyük’ olarak bakmaya başlayacakları yaşa.
Akrep ile yelkovan, büyümeyi reddedişimi fark dahi etmiyor ve kendi mücadelelerinde birbirlerini kovalamaya devam ediyorlar. Dolayısıyla, kendi hayat meşgalemden kaçmak için bulduğum bu yöntem sonuçsuz kalmış oluyor. Bu sebeple, içimdeki çocukla birlikte yaşamaktan hiçbir zaman vazgeçmeyerek ama büyümenin de var olduğunu unutmayarak bunlarla birlikte yaşamayı öğrenmem gerekiyor. Büyümeyi reddetmek yerine, her yaşın ayrı bir güzellik getirdiğini düşünmek buhranı da depresyonu bertaraf edecektir.
Bu sebeple, keşkesiz ve iyi ki dediğim gençlik günlerine, günlerimize… Hayat her şeye rağmen çok güzel ve dilimize pelesenk ettiğimiz an’ı yaşa mottosunu hayatımızda gerçekten uygulamak dileğiyle.
Ben, ben olduğum için değerliyim.
Bu yazıyı yazdıktan sonra, Dolu Kadehi Ters Tut’un 24 adlı şarkısını dinledim ve 24 yaşına giren her birey bu sorunsalı mı yaşıyor diye düşünmeden edemedim.
“Büyümem lazım da bilemem nasıl
Tek bildiğim içimdeki çocuğu gömdüğüm”
