Waarom speel ik toneel ?

Ik doe het gewoon graag

Vaak vragen mensen aan mij waarom ik toneel ben beginnen spelen. “Ik doe het gewoon graag” antwoord ik meestal. Maar wat heeft mij precies naar de theaterwereld gedreven ? Als ik er iets langer over nadenk, kom ik tot de conclusie dat er verschillende factoren zijn die elk hun eigen invloed hadden. Ten eerste ben ik al van kleinsaf gek van verhalen. Boeken, strips, films, feuilletons, toneel, videogames, … noem maar op. Ik heb altijd al een levendige fantasie gehad. Ik kon mij steeds volledig inleven in het verhaal. Ik speelde echte verhalen na met mijn playmobilfiguurtjes of verzon ze zelf. Ik kon mij vaak een hele namiddag bezig houden op mijn eentje. Wat attributen en een (ter plaatse verzonnen) verhaal en de voorstelling kon beginnen. Publiek had ik niet nodig. Ik was zelf het publiek. Het publiek en de hoofdrolspeler tegelijk. En beiden waren na afloop altijd tevreden. Ten tweede was ik altijd haantje de voorste in school om iets te kunnen doen op een podium. Bij een schoolfeest of zo vond ik het fantastisch om een klein toneelstukje te spelen en zelf de kostuums te maken van allerlei wegwerpproducten. Ten derde was er de Jefi. De Jefi bracht 1x per maand op woensdagmiddag een jeugdfilm in de theaterzaal van Zwevegem. Later werd dit uitgebreid met theatervoorstellingen voor de jeugd. En hier werd ik vast en zeker voor het eerst door de microbe gebeten. En ik weet nog precies wanneer. Tijdens een voorstelling van theater taptoe werd ik naar voor geroepen om samen met de poppen een stukje theater te spelen. Ik vond het heerlijk en genoot met volle teugen van het applaus achteraf. Wat waren mijn vriendjes jaloers. Ten vierde mijn vriend Kurt. Vaak reden we met onze fiets naar Kortrijk om de laatste films te gaan zien in de pentascoop. Tientallen films hebben we samen gezien. En toen Kurt op een dag met zijn eerste videocamera op de proppen kwam en het voorstel om zelf eens een filmpje te maken, werden de eerste stappen gezet als filmacteur. Onze eerste filmpjes waren hilarisch en o zo amateuristisch maar we hebben er uren plezier aan beleefd. We slaagden er zelfs in om heel wat mensen uit onze vriendenkring voor de camera te krijgen. Dat waren fantastische tijden. En tenslotte… Klakkeboem zelf. Ik was nog niet zo vaak naar het toneel geweest, slechts een paar voorstellingen in Zwevegem en Waregem, maar toen ik voor het eerst ging kijken naar Klakkeboem was ik onmiddellijk in de ban van de sfeer van de groep. Na de voorstelling stelde Kurt mij voor aan Rudy en Kris. Tijdens dit gesprek met een lekker pintje er bij liet ik voorzichtjes weten dat toneel mij ook wel aansprak. Daarop nodigde Kris mij uit aanwezig te zijn op de volgende ledenvergadering. Op die ledenvergadering werd ik samen met Vincent voorgesteld als de twee nieuwe groentjes van Klakkeboem. Vincent had direct zijn rol vast als dokter Verdood terwijl ik het nog even moest doen met een figurantenrol. En nu ik er even bij stil sta stel ik vast dat ik 17 jaar later nog altijd moet onder doen voor hem verdorie (just kidding, Vincent). De kop was er af en ik was vertrokken als acteur bij Klakkeboem. Iets waar ik tot op vandaag nog altijd geen spijt van heb.

++++++

Wil jij graag eens vertellen waarom je toneel bent beginnen spelen ? Of waarom je precies gebeten bent door klank, licht, decor of kostumering. Stuur een email naar Pedro of Kurt en wij plaatsen uw verhaal in de volgende editie van het Klakske. Doen !