Kitap

Alfredo’nun Manifestosu — “Dünyayı değiştirmek istemiştik. Ama perişanca yenildik. Şimdiyse, değişmemek için ben dünyaya direniyorum.” Achero Mañas’ın Noviembre (Kasım) filmi, benim için devrim niteliğinde bir filmdi. Hayatımda devrim yarattığı için değil bakış açımda bir süredir var olan değişiklikleri anlamlandırmamı sağladığı için. Dünyada bazı şeyleri değiştirme arzusuyla tutkulu şekilde yola çıkılsa dahi, ‘hayat’ karşısında…

Satırlarıma, kitabımı bitirip kapağını kapattğımda anda aklımda yankılanan o cümle ile başlamak istiyorum: Ben hayatımda bu kadar hak ettiği değeri görmeyen başka bir kitap daha görmedim! Sosyal medyada o kadar kitap hesabı takip etmeme rağmen, Pir-i Lezzet ile hiçbirinde karşılaşmadım. (Ya da benim gözümden kaçtı, bilmiyorum.) Ama çer çöp o…

-Efendim köyde yaşlı, çok fakir bir adam varmış. Ama kral bile onu kıskanırmış. Çünkü dillere destan bir beyaz atı varmış. Kral at için ihtiyara neredeyse hazinesinin tamamını teklif etmiş ama adam satmaya yanaşmamış. İhtiyar demiş ki: — Bu at, sadece bir at değil bir dost benim için. İnsan dostunu satar…

Küçük bir kasabada yoksul bir ailede yetişip Silikon Vadisi’nde sayılı şirketlerde ceo olmak, beş kardeşiyle tek bir odada yaşayan ve bir ayakkabı bile almakta zorlanan bir çocuğun Wall Street’te borsacılığa varan başarı hikayesi, terzi olan annesine yardım ederken dünyaca ünlü bir moda devine dönüşme yolculuğu.. Ya da tam tersi açıdan…

Evgeny Grinko’ya ait Damdaki Yelken albümünün Ayrılık parçasıni dinlerken, seni, sessizliğe boş boş bakıp ve ruhunu yavaşça sallayan karanlığa, üzerinde kontrolun olduğunu sandığın bu uzun zamandır pusuya düşmüşcesine seni içine haps eden hayat bulmacasının acı ve sihirli parçalarını senden almasına izin vermeni hayal ediyorum. Karanlığın derinliğinde kaybolma şeklin rahatsız edici derecede çekiciydi. Kendi varlığımı seninkinden ayıramamacasına felç olmuştum. Parmağının soğuk, ince tenime anlatılmaz bir şekilde şiirler yazmaya başlamasıyla her şey ve hiçbir şey olmaya başladım.

Uzunca bir süredir takip ettiğim Dilozof yani Pelin Dilara Çolak’ın YouTube videosunda geçen bir cümle üzerine yazıyorum. — Delfi’deki Apollo Tapınağı’nın girişinde yazar: “Kendini bil!” “Nosce te ipsum!” Tüm kişisel gelişim ve motivasyon konuşmaları her zaman kişinin kendisini tanıması gerektiğiyle sonlanır. Kendimizi nasıl bulacağımız sorunsalı ise yorumsuz bırakılır. Uzunca bir süredir takip ettiğim Pelin Dilara Çolak, YouTube videosunda Meksika’daki bir anısından bahsediyor ve kendimizi görmeye yaklaşmaktan bahsediyor.

Değer verdiğim bir insanın önerisi üzerine okumaya başladığım ve birçok farkındalıklar kazanmama sebep olan bir kitap: Atomic Habits, Türkçe çevirisi olarak küçük alışkanlıklar diyebiliriz. Kitapta bir alışkanlığı nasıl değiştirebiliriz ve hayatımıza nasıl katabiliriz üzerine güzel söylemler bulunmakta. İlk olarak yazarımız James Clear; istediğimiz bir alışkanlığın, bir başarının hayatımıza katılabilmesi için…

Aslında her birimiz kendi dünyamızda kendi evrenimizi oluşturarak kendi hakikatimizle hayatta kalmaya çalışıyoruz. Başarılı olma kıstasımız ise bize verilen toplumsal rolleri ne ölçüde yerine getirebildiğimizle doğru orantılı şekilde ilerliyor. Jung bir kitabında insanın bir sürü maskesinin olduğunun ve o maskelerin toplum içerisinde kullanılması gerektiğinden bahsediyor. Bize söylenilenin aksine aslında her…