เรื่องซึมๆ เรื่องเศร้าๆ ของผม

เรื่องราวทั้งหมดต่อจากนี้ ผมคิดอยู่นานว่าจะเขียนดีหรือเปล่า แต่ก็ได้ข้อสรุปว่าเขียนดีกว่า เผื่อว่าเมื่อวันเวลาผ่านไป หากกลับมาอ่าน อาจจะได้บทเรียนอะไรบ้างไม่มากก็น้อย เข้าเรื่องเลยดีกว่า

ผมไปหาหมอด้วยอาการซึมเศร้า ร้องไห้แบบไม่มีเหตุผล นอนไม่ค่อยหลับ ตื่นกลางดึกเพราะคิดถึงเรื่องการเลิกลาครั้งล่าสุดที่ผ่านพ้นไป ทานอาหารแทบไม่ได้ สมาธิพัง แรงใจในการมีชีวิตอยู่ไม่เหลือ ความสัมพันธ์ที่จบลงนั้นอยู่กับผมมายาวนานถึง 5 ปี แต่สุดท้ายต่างคนก็ต้องต่างเดินไปในเส้นทางของตัวเอง ณ.เวลานั้น ไม่ว่าคนที่เดินจากไปจะผิดหรือทำอะไรแย่แค่ไหน ผมไม่เคยโทษเค้า แต่กลับกลายเป็นว่าผมโทษตัวเองในทุกๆเรื่อง ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีกับตัวเอง ความมั่นใจพังทลายลง อนาคตที่คิดวาดฝันไว้ก็เช่นกัน

จากอาการทางกายที่กล่าวมาทั้งหมด ผมกลัวตัวเองมาก และพยายามรวบรวมสติตัวเองเพื่อไปพบจิตแพทย์ และได้รับการวินิจฉัยว่ามีอาการของโรคซึมเศร้า และต้องกินยา ซึ่งนอกจากยาตามอาการแล้วก็ยังมียานอนหลับด้วย เพราะว่าในตอนนั้นการนอนนั้นช่างยากเหลือเกิน การทำงานในช่วงนั้นยากยิ่งกว่า หากคนที่เคยมีประสบการณ์คงจะพอนึกออกว่าการจบความสัมพันธ์นั้นมันกระทบกับชีวิตยังไง

การนอนไม่หลับทำให้ผมไม่มีสมาธิในการโฟกัสสิ่งต่างๆในชีวิต พอพักผ่อนไม่เพียงพอก็ทำให้ความจำแย่ลงๆ อีกทั้งตรรกะต่างๆที่มันเคยดีๆก็แปลกๆไป กลายเป็นคนคิดเล็กคิดน้อย หวาดระแวงการเสียใจ หวาดระแวงการผิดพลาด และรู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่าอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าทำไม ณ.ตอนที่ผมกำลังเขียน story นี้ก็กำลังคิดอยู่ว่าตัวเองมีค่าพอจะอยู่ในโลกนี้จริงๆหรอ

แต่ก็คิดอยู่เสมอว่า อะไรๆมันต้องดีขึ้น ท่องแค่ว่ามันต้องดีขึ้น แต่ผมเองก็ตอบไม่ได้ว่ามันต้องใช้เวลานานแค่ไหน ตอนนี้ผมเริ่มเบื่อการกินยามากๆ และมีเรื่องเครียดมากมายในชีวิต ไม่รู้เหมือนกันว่าเครียดอะไร แต่มันเป็นแบบนั้นมาสักพักใหญ่ๆ ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยเป็นมิตร ไม่เป็นคนเดิมที่เคยเป็นเลย เหมือนว่าชีวิตนี้จะไม่สามารถถูกเยียวยาให้ดีขึ้นได้เลย ผมมีช่วงเวลาที่มีความสุขเพียงแค่ช่วงสั้นๆคือ เมื่อผมได้เจอหน้าแฟนคนปัจจุบันของผม เค้าเป็นเหมือนแสงเล็กๆในคืนมืดมิดจริงๆ ผมมีความสุขมากที่ได้ใช้เวลาร่วมกับเค้า ไม่ว่าจะแค่เดินเล่น กินข้าว กิจกรรมทั่วๆไป ผมรักเค้า

บางทีผมคิดว่ามันเป็นผลจากการที่ผมเคยบ่น เคยดุ เคยว่าน้องสาวของตัวเองว่าไม่สามารถ move on จากเรื่องความสัมพันธ์ได้ โลกเลยอยากให้ผมได้รับรู้ความรู้สึกของน้องสาว จึงส่งแบบทดสอบแบบนี้มาให้ 5555

ช่างน่าเศร้านัก ที่ในมุมมองของคนทั่วไป ความเจ็บปวดจากความสัมพันธ์ที่จบลง มักจะถูกให้ค่าหรือความสงสารและเห็นใจแค่ในช่วงแรกๆ พอผ่านไปสักพักทุกคนก็พร้อมจะทำร้ายคุณเหมือนเดิม ทั้งๆที่เรื่องราวเหล่านั้นมันฝากรอยแผลใหญ่ที่ไม่มีวันหายไว้ในความนึกคิดของผู้เผชิญไปตลอดกาล