Door de deur heen praten

Een sterk gefilterd gesprek

Vandaag even aangebeld bij ene mevrouw Gerritsen van wie ik via via hoorde dat ze ooit bij het Hoekhuysch was geweest maar daar al sinds tijden niet meer is gezien. Ik ben benieuwd naar haar motief. Het duurt een poosje voordat ik gestommel hoor achter de deur. ‘Wie is daar, ik ben niet van plan om open te doen hoor’. Nadat ik haar verteld heb wat we als Team Amsteldorp aan het doen zijn hoor ik nog steeds het wantrouwen in haar stem. Begrijpelijk. Als 85 jarige kan je beter goed op je hoede zijn wie je binnenlaat.

Door de deur heen pratende zeg ik dat ik begrijp dat ze niet open wil doen en dat dat prima is, maar dat ik zo benieuwd ben waarom ze niet meer naar het Hoekhuysch gaat. Dan gaat de deur toch open. Mevr. Gerritsen krijgt ineens een gezicht ‘jij kent het dorp dus kan ik open doen’. Het is een gewone oma met een rode drukknop om de nek. Geen zielige vrouw zo te zien. Misschien bedriegt de schijn maar het stelt me gerust. ‘Ik ga d’r binnenkort weer eens kijken,’ zegt ze herhaaldelijk, alsof ik haar kom aanmanen naar het Hoekhuysch te gaan’. Na me te verduidelijken vertelt ze dat ze niet zo van ‘kletsen’ houdt en ik begrijp inmiddels wat dat betekent: over anderen kletsen. Ze kletst zelf niet zegt ze en speelt veel liever een spelletje. Klaverjassen om precies te zijn. Dat doet ze nu in Betondorp want dat kan niet in Amsteldorp. ‘Dat is prima zo, niks te klagen’. Ik vraag haar of er meer mensen zijn die ze kent die geen aansluiting hebben bij het Hoekhuysch. Dat zegt ze niet te weten. ‘Ik heb een aantal vriendinnen in het dorp. Ik heb m’n klaverjassen, mijn bezigheden, ik red me prima, niks nodig, en nu ga ik de deur weer dicht doen’. Ik nodig haar nog snel uit voor as vrijdag. Ze kijkt nieuwsgierig en sluit dan snel de deur. ‘Daaag’.

Eén ding is me duidelijk. Ze heeft me meer niet verteld dan wel. Hopelijk is ze niet eenzaam en ervaart ze het als een taboe om daar over te spreken. Dat weet je nooit. Het is voor mij een reminder om goed op te letten of mensen hun eerste ‘verhaal’ het werkelijke ‘verhaal’ is. Hopelijk komt ze vrijdag en vindt ze tussen de kraampjes die dan op het Buitenrustpad zullen staan iets van haar gading. Een andere klaverjasliefhebster bijvoorbeeld, om stilzwijgend een kaartje mee te leggen mocht de afstand naar Betondorp op een dag onoverbrugbaar worden.

De naam in dit artikel is om privacyredenen gefingeerd.