Ευπαθείς ομάδες και σταδιακή άρση του lockdown : Πώς αποφεύγουμε τον κίνδυνο;
Όσες φορές έχει συζητηθεί στο παρελθόν ποια μπορεί να είναι η επόμενη παγκόσμια οικονομική, πολιτική, περιβαλλοντική ή υγειονομική κρίση κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί οτι αυτό θα ήταν μια πανδημία της έκτασης που έχει λάβει ο Covid-19 και σίγουρα δεν είχε υπάρξει κάποια πρόβλεψη οτι το παγκόσμιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος θα ήταν τόσο μεγάλο για όλους μας.
Όταν τελικά τα λίγα αυτά κρούσματα που ξεκίνησαν στην Wuhan της Κίνας εξελίχθηκαν σε μία πανγκόσμια πανδημία όπως την γνωρίζουμε σήμερα αρχίσαν οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να αμφισβητούν το κατά πόσο ο σύγχρονος κόσμος ήταν τελικά προετοιμασμένος για μια υγειονομική κρίση με τόσο μεγάλο δείκτη σοβαρότητας. Περίπου τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πλέον προσβληθεί απο τον Covid-19 και σχεδόν τριακόσιοι χιλιάδες έχουν χάσει την μάχη με τον θανατηφόρο αυτό ιό. Πολλές χώρες του κόσμου απο το πρώτο κρούσμα που επιβεβαίωσαν σε δικά τους εδάφη, πήραν άμεσα μέτρα και έκλεισαν καταστήματα και σχολεία, πανεπιστήμια και υπηρεσίες σχεδόν άμεσα.
Άλλες χώρες αγνόησαν τον κίνδυνο ή αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικές στρατηγικές αντιμετώπισης της κρίσης όπως την εδραίωση των test για τον Covid-19 στην πλειοψηφία των πολιτών τους ή την τακτική της ανοσίας της αγέλης. Βέβαια η αποφυγή ενός lockdown και η εφαρμογή παρόμοιων τακτικών εφαρμόστηκε κυρίως σε χώρες με ισχυρό υγειονομικό σύστημα, όπως η Γερμανία (με περίπου 30.000 κλίνες ΜΕΘ).
Η Ελλάδα ανήκει στις χώρες της Ευρώπης που παρόλο που έχουν αντιμετωπίσει μεγάλη οικονομική κρίση στο παρελθόν και γνώριζε οτι ενα ολοκληρωτικό lockdown θα ήταν καταστροφικό οικονομικά, επέλεξε να κλείσει τα πάντα, βάζοντας μπροστά απο την οικονομία την αξία της ανθρώπινης ζωής, και κατάφερε να μειώσει δραματικά τα κρούσματα και να σώσει ζωές σε σύγκριση με άλλες “ανεπτυγμένες” φαινομενικά χώρες που δυσκολέυτηκαν να αποφύγουν εκτενείς απώλειες. Βέβαια , το οικονομικό και οργανωτικό κόστος του lockdown ήταν πραγματικά εξωπραγματικό, με τους περισσότερους τόμείς εργασίας να αντιμετωπίζουν τεράστιο θέμα στο κομμάτι της αποχής απο τον φυσικό χώρο εργασίας,την μετακίνηση των εργαζομένων στο σπίτι τους και την αρχή της συνεργασίας με συναδέλφους αποκλειστικά απο πλατφόρμες τηλεργασίας.
Στην αρχή τα προβλήματα που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν όλοι οι εργαζόμενοι ήταν τεράστια και αφορούσαν τόσο το κομμάτι της ομαλής σύνδεσης στο διαδίκτυο όσο και την έλλειψη τεχνολογικού εξοπλισμού στο σπίτι. Αυτές οι δυσκολίες ήταν απαραίτητα εμπόδια για την προστασία όλων των εργαζομένων από τον ιό και ιδιαίτερα εκείνων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.
Ως ευπαθείς ομάδες βάσει των ερευνών των επιστημόνων σχετικά με τον Covid-19 χαρακτηρίζονται οι εξείς: Άτομα που πάσχουν απο σακχαρώδη διαβήτη , καδιοπάθειες , πνευμονοπάθειες, Υπέρταση, Καρκίνο και Εγκυμονούσες , άτομα με ρευματικά αλλά και γενικότερα περιπτώσεις ανθρώπων με χρόνια υποκείμενα νοσήματα που θα μπορούσαν σε συνδυασμό με τον ιό να αποβούν θανατηφόρα. Επιπλέον στις ομάδες που θα πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα ανήκουν και άνθρωποι που έρχονται σε καθημερινή επαφή με μέλη οικογένειας που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες ή στην τρίτη ηλικία.Καθόλη την διάρκεια του lockdown οι ευπαθείς ομάδες ήταν ασφαλείς στο σπίτι τους και εργάζονταν απο εκεί με την βοήθεια της πλατφόρμας τηλεργασίας της επιλογής τους και κάπως τα πράγματα έιχαν αρχίσει πάλι να έχουν μια ροή και ας ήταν εντελώς ξένη σε όλους η κατάσταση.
Στις 4 Μαίου και μετά απο εκτενείς συζητήσεις και μελέτες το ελληνικό κράτος αποφάσισε να αρθούν κάποια απο τα μέτρα του lockdοwn με θετικό αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων να επιστρέψει στα καταστήματα και τις εταιρίες. Βέβαια, ο ιός δεν πάυει να βρίσκεται μεταξύ μας και να αποτελεί κίνδυνος για τους ευπαθείς.
Πως λοιπόν μπορούμε να επιστρέψουμε όλοι πίσω στις δουλειές μας χωρίς να κινδυνεύουν κάποιοι από μας; Ίσως και να μην μπορούμε. Μπορούμε όμως να επιστρέψουμε πίσω όσοι είμαστε υγιείς και να συνεχίσουν από το σπίτι όσοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες;
Ναι, είναι η απάντηση που δόθηκε τόσο από την επιστημονική κοινότητα όσο και το Ελληνικό κράτος το οποίο πλέον επισημοποιεί το δικαίωμα του εργοδότη να επιτρέπει την τηλεργασία σε κάποιους εργαζομένους, έτσι ώστε να αποφύγουν την φυσική παρουσία στο χώρο εργασίας έτσι ώστε να μην κινδυνεύει η υγεία τους. Βέβαια, για αρχή ως μέλη ευπαθών ομάδων που μπορούν να διεκδικήσουν επίσημη άδεια απουσίας από τον χώρο εργασίας, ανεξάρτητα από το αν τους δοθεί από τον εργοδότη, είναι οι καρκινοπαθείς και άτομα με κακοήθεις όγκους. Σύντομα βέβαια, συζητείται και η ένταξη περισσότερων κατηγοριών ως επίσημα αναγνωρισμένες “ευπαθείς”για την διεκδίκηση της άδειας( Εγκυμονούσες, διαβητικοί, καρδιοπαθείς κ.α)
Συμπέρασμα λοιπόν, αναλύοντας τα παραπάνω, είναι οτι υπάρχει μέριμνα του κράτους για τις ευπαθείς ομάδες καθόλη τη διάρκεια της κρίσης του Covid-19. Σίγουρα θα έρθουν αντιμέτωποι με προβλήματα κατα τη διάρκεια των διαδικάσιών ελάφρυνσης των μέτρων, τόσο οι εργοδότες όσο και οι κρατικοί φορείς αλλα αν κάτι μας έχει διδάξει αυτή η κρίση είναι οτι δεν υπάρχει πρόβλημα που να μήν μπορούμε να λύσουμε αν λειτουργούμε συλλογικά ως μία μονάδα και επιδιώκουμε να λαμβάνουμε υπόψη τις ανάγκες όλων των υποομάδων της κοινωνίας μας.
Πηγές:
