กาน้ำชาของท่านอาจารย์
พระเซนรูปหนึ่งได้รับของขวัญเป็นกาน้ำชาแสนสวย สวยจนพระเซนรูปนี้ไม่แม้แต่จะกล้าหยิบออกมาใช้ เขาเก็บมันไว้บนชั้นวางเป็นอย่างดี
ทุกๆ เช้าจะมีพระเซนผู้น้อย ซึ่งเป็นลูกศิษย์ของพระเซ็นรูปนี้ เข้ามาช่วยทำความสะอาดห้องของพระอาจารย์อยู่เป็นประจำ
เวลาดำเนินไปอย่างเชื่องช้า และเหตุการณ์ต่างๆ ก็เป็นปรกติอย่างนั้นทุกๆ วัน จนกระทั่งวันหนึ่ง ..
ในขณะที่กำลังทำความสะอาดชั้นวางของของอาจารย์นั้น พระเซนลูกศิษย์ เผลอไปทำกาน้ำชาแสนสวยใบนั้นของอาจารย์ตกลงมาบนพื้น แตกละเอียด
พระเซนลูกศิษย์ตกใจหน้าซีด แต่ก็ไม่ได้คิดจะปกปิดความผิด ได้แต่คิดว่าหากอาจารย์จะดุด่า ก็คงต้องยอมเพราะเป็นความสะเพร่าของเขาเอง คิดได้ดังนั้น ก็เลยจะออกไปนอกห้องเพื่อหาไม้กวาดมาทำความสะอาดเศษกระเบื้องที่แตกอยู่บนพื้น
แต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกจากห้อง พระอาจารย์ก็เดินเข้ามาพอดี
พระลูกศิษย์หน้าซีดเผือดลงไปอีก เพราะยังไม่ทันได้เตรียมใจ และคิดคำแก้ตัวได้ทัน ได้แต่พูดขอโทษอาจารย์ซ้ำไปซ้ำมา
พระอาจารย์นิ่ง และมองไปที่เศษกาน้ำชาที่อยู่บนพื้น
มองสักพัก ก็หันมามองที่พระลูกศิษย์ แล้วพูดว่า
“เจ้ารู้มั๊ย ว่ากาน้ำชาที่เจ้าทำแตกนั้น มันเป็นกาที่ล้ำค่ามาก และข้าได้มาเป็นของขวัญจากเจ้าเมืองแห่งหนึ่งที่ข้าไปเยี่ยนเยียน มันล้ำค่าซะจนข้าเองยังไม่กล้าที่จะหยิบออกมาใช้”
ได้ฟังอย่างนี้แล้ว พระลูกศิษย์ยิ่งซีดไปกันใหญ่ คราวนี้แทบจะลมจับ เมื่อรู้ว่ามันเป็นของขวัญล้ำค่าที่เจ้าเมืองมอบให้
พระอาจารย์พูดต่อ
“ข้าเฝ้ามองดูมันอยู่ทุกวัน นั่งคิดว่าควรจะหยิบมันมาใช้ดีมั๊ย กลัวมันจะเก่าเร็ว บางครั้งก็กลัวว่ามันจะเป็นริ้วเป็นรอย หรือตกลงมาเสียหาย ….”
“… อืม .. แต่ก็ต้องขอบใจเจ้าล่ะนะ ต่อไปนี้ ข้าก็ไม่ต้องกังวล และเป็นทุกข์กับเจ้ากาน้ำชาใบนี้อีกต่อไป ..”
:::::
นิทานเซนเรื่องนี้ผมเคยอ่านในหนังสือรวมนิทานเซนเล่มหนึ่ง นานมาแล้ว แต่หาหนังสือเล่มนั้นไม่เจอ จำได้แต่โครงเรื่อง ดังนั้น หากใครเคยอ่านที่อื่นแล้ว รายละเอียดเนื้อหาไม่เหมือนกับที่ผมเล่าไป ก็ต้องขออภัย
ปรกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยจำอะไรได้นานขนาดนี้ แต่นิทานเรื่องนี้ สะดุดใจ สะดุดความคิดมาก ทุกสิ่งในโลกนี้ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป การละวางสิ่งที่เรายึดมั่นถือมั่นได้ นั่นย่อมทำให้ใจเบา ใจสบาย
เข้าใจว่ามันไม่ง่าย แต่ก็ต้องฝึกฝน ฝึกละฝึกวางทุกวัน ยิ่งในช่วงนี้ ชีวิตคนเรามันยิ่งกว่าแขวนอยู่บนเส้นด้าย จะเป็นจะตาย จะเจ็บจะป่วย จะจนจะรวย จะทุกข์หรือจะสุข มันกลับไปมาอย่างรวดเร็วจนเราตั้งตัวไม่ทัน
นิทานเรื่องนี้เลยแวบเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง …
พระอาจารย์เซนสามารถละวางกาน้ำชาได้ ผมเองก็หวังว่าจะฝึกตัวเองให้สามารถละวางเรื่องต่างๆ ที่ทำให้เรากังวลที่เป็นทุกข์ใจได้บ้าง และหวังว่าทุกคนจะละวางได้เช่นกัน ..
See less
