Het digitale Maleisië
Onze Pui is op wereldreis. En ze doet voor ons verslag van wat haar opvalt aan de digitale ontwikkelingen in de landen die ze bezoekt. Lees mee! Haar eerste verslag ging over Nepal en kun je hier lezen.
Inmiddels zijn we alweer even in Maleisië. We begonnen met een aantal dagen in Kuala Lumpur: een enorm gemoderniseerde en verwesterde stad. En ook een enorm verschil met bijvoorbeeld Kathmandu. Maar ook vergeleken met Bangkok lijkt deze stad een grotere stap vooruit te hebben gezet.
Kuala Lumpur is de stad van de grote shopping malls. Soms vind je er wel 4 of 5 naast elkaar. En ze verkopen er werkelijk alles. Van designer couture tot de H&M, van elektronica tot haarverzorging. Alles onder één dak en dan niet een klein dakje. Nee, het zijn enorme complexen van soms 5–6 verdiepingen hoog en sommigen zelfs compleet uitgerust met een pretpark. Het bestaansrecht van deze malls gaat wel wat verder dan alleen de lust om te winkelen.
Kuala Lumpur ligt namelijk zo goed als op de evenaar en het is hier dus warm. Heel erg warm. Om af te koelen in deze stad ga je dus naar een shopping mall, want er is overal airconditioning. Behalve deze grote shopping malls zie je overal dat je in een gedigitaliseerde stad bent aangekomen: digitale reclameborden vind je nagenoeg overal in de buurt van deze shopping malls.
Ook hebben ze naast de bekende smartphonemerken als Huawei, Samsung en Apple ook een ander Chinees merk, namelijk Oppo. Het is een grote in dit land, want ook hiervan vliegen de reclameborden je om de oren.
Wat er natuurlijk ook overal is, is wifi. We merkten gelijk een enorm verschil met de landen en plekken waar we eerder waren. Maleisië is inderdaad verder ontwikkeld: de wifi is stukken sneller. Op KL International Aiport kun je gewoon gelijk op wifi. Geen codes halen en registraties voltooien. Nee: gewoon een netwerk zoeken en verbinden.
Cameron Highlands
Vanuit Kuala Lumpur vertrokken we per luxe touringcar naar de Cameron Highlands. Eindelijk een stukje koelte in dit warme land. Cameron Highlands ligt op zo’n 1400 meter hoogte en is de plek bij uitstek om prachtige theevelden te bezoeken.
Hier heeft zich honderden jaren geleden een Schot gevestigd die zijn theemerk ‘BOH’ heeft uitgebouwd tot de grootste theeproducent van Zuid-Oost Azië. De reis met de touringcar duurt zo’n vijf uur en de touringcar is uitgerust met grote stoelen die je in elke gewenste stand kunt zetten. En natuurlijk ook: wifi. En werkelijk, het werkt ook nog. Misschien niet zo snel, maar voldoende om wat Whatsapp berichtjes te beantwoorden en Facebook ofInstagram te checken.
Op Cameron Highlands aangekomen, in Tanah Rata om precies te zijn, merken we echt dat we uit de grote stad zijn vertrokken. Het is hier een stuk rustiger en ondanks het feit dat we echt overal online konden, was de verbinding hier tocht een stuk minder stabiel. Kuala Lumpur hangt vol met spots waar je op kunt inloggen, op Cameron Highlands is dat een stuk minder en deel met je veel meer mensen één spot. We hadden hier een tour geboekt om rondgeleid te worden door de theevelden en andere bezienswaardigheden in deze regio. We werden opgehaald door een grote jeep (zonder wifi) maar wel met leuke bestickering (zie foto).
Kuala Tahan: connectie met het regenwoud
Vanuit Cameron Highlands vertrokken we naar Taman Negara, ‘s wereld oudste regenwoud. Helaas geen luxe touringcar met internet maar een simpele minivan die ons in vijf uur naar Kuala Tahan bracht. Kuala Tahan is vergeleken met Tanah Rata nog kleiner en heeft nauwelijks airco, behalve in de guesthouses (en dat eigenlijk ook niet altijd).
Er is niet overal internet te krijgen, behalve dus bij een guesthouse waar iedereen één spot deelt. Het regenwoud beslaat ongeveer 4343 m2 en dit is eigenlijk gewoon de plek om echt even offline te gaan. Niet alleen offline, trouwens: ook mobiel bereik voor een belletje of smsje kan hier niet. De mensen hier zijn zo gefocust op andere dingen en niet op online zijn. Ze hebben een hele sterke connectie met het regenwoud. Voor de meesten betekent dit dan ook hun bron van inkomsten. Ze bieden hun kennis en kunde aan om toeristen te kunnen rondleiden in de jungle, want zoals gezegd: er is geen bereik en 3G of 4G dus alleen in dit immense woud rondtrekken is niet aan te raden. Pakketten boeken via internet gebeurt eigenlijk weinig. De locals zorgen er voor dat ze een tourist shopje hebben waar ze hun pakketten fysiek kunnen aanbieden. Een beetje onderhandelen over de prijs hoort er hier natuurlijk ook bij. Er zijn in dit kleine dorp dan ook heel erg veel toeristen shops en ook de eigenaren van de guesthouses hebben enorm veel kennis van het regenwoud en alle flora en fauna wat er leeft.
Perhentian Islands
Na Taman Negara was het weer tijd om verkoeling te zoeken, op naar de zee! Perhentian Kecil om precies te zijn. De Perhentian Islands bestaan uit twee eilanden: Kecil en Besar (kleine en grote eiland). Kecil is een beetje het backpackers eiland en op Besar zitten voornamelijk gezinnen. We verbleven op Long Beach, het grootste stuk strand van Kecil en ook the place to be voor wat betreft eettentjes en gezelligheid. Dit is gelijk eigenlijk ook het enige dat je op het eiland kunt vinden qua toerisme. Het eiland bestaat voornamelijk uit jungle en er zijn een paar strandjes waar chalets of guesthouses staan voor toeristen. Er zijn geen wegen, dus geen auto’s of ander verkeer. Alleen bootjes om van strand naar strand of van eiland naar eiland te gaan.
Hier gaat de digitalisering nog een stapje verder terug. Het leek even of we weer terug in Nepal waren, want op Kecil had je ook momenten zonder stroom. Soms best vervelend, het werd hier erg warm en dan was het heel prettig om je ventilator aan te kunnen zetten. Alternatief was om zo gauw mogelijk weer de zee in te duiken voor verkoeling (heel vervelend… ;)).
Veel guesthouses en hostels hier hebben geen eigen website en zijn dus slecht te vinden op internet behalve via sites als Tripadvisor of Lonely Planet. Het lijkt ze ook niet te deren, de meeste backpackers die hier komen, lopen Long Beach af om te kijken waar ze een bed kunnen vinden. Internet deed het ook niet altijd, maar op een stukje paradijs als hier heb je alleen je smartphone nodig om mooie foto’s te maken.
Na een aantal dagen gingen we per boot weer terug naar het vaste land om daar vervolgens weer met een luxe touringcar (hetzelfde type als de bus die we hadden richting Cameron Highlands) naar Kuala Lumpur terug te keren. Een reis van ongeveer 10 uur van deur tot deur. Het is best gek dat je in een touringcar betere verbinding met internet lijkt te hebben dan wanneer je in een guesthouse zit. Het lukte me zelfs om te streamen en muziek te downloaden via Spotify.
Inmiddels zijn we weer in Kuala Lumpur, de stad van alle digitale mogelijkheden. Onze reis vervolgt morgen naar Malacca, een stad met een stukje Nederlandse historie. En maandag gaan we weer terug naar Thailand waar we onze reis voortzetten richting het noorden van het land. Vanuit daar hopelijk weer goed internet voor meer online ervaringen uit het verre Oosten!
Groetjes Pui Yeng
