Τι είναι αυτό;
Ίσως το αγαπημένο μου short-film ever produced.
(disclaimer: Δεν έχω δει και τόσα πολλά)
Αυτό είναι ένα ταινιάκι που έφτιαξε ένας παλιός φίλος και συνεργάτης ο Constantin Pilavios το 2007 και συζητά ένα θέμα που προσωπικά με απασχολεί πολύ τον τελευταίο καιρό, την τρίτη ηλικία.
To video αυτό είχε γίνει viral όταν ακόμα πλατφόρμες όπως το facebook και το Twitter δεν ήταν ευρείας χρήσης. Δεν θα σας πω πολλά, γιατι μέσα σε 5 λεπτά, αυτό το ταινιάκι λέει όσα προσπαθούμε εμείς να πούμε στο Sunday Club για το πως αντιλαμβανόμαστε την τρίτη ηλικία σαν κοινωνία, ποσο δύσκολη είναι η μεταβαση σε αυτή και για τους ίδιους τους ηλικιωμένους, αλλά και τους ανθρώπους γύρω τους.
Τέλος, αναδεικνύει μια απο τα μεγαλύτερες συζητήσεις αυτή για τις γνωστική διαταραχή στην τρίτη ηλικία και την Άνοια. Και όλα αυτά τα έκανε πριν απο 14 χρόνια.
Όταν είδε αυτό το video ο πατέρας μου, βούρκωσε και έβαλε τα κλάματα. Τότε δεν καταλαβα γιατί. Μπορει γιατί τότε η μητέρα του τότε μολις είχε πατήσει τα 80, και έβαζε τον εαυτο του στα παπούτσια του νέου, μπορεί γιατί έκανε προβολή στο μέλλον για τον ίδιο του τον εαυτό. Είδα ξανα το film πριν από μερικές μέρες, και τώρα ήταν η δική μου σειρά να βουρκώσω.
Πριν απο 14 χρόνια έβλεπα αυτό το ταινιάκι σαν ένα ωραίο κομμάτι τέχνης. Σήμερα βάζω τον εαυτό μου στη θέση του νεαρού.
