Cenzura obyczajowa
Na początek może telewizyjna reklama Shopee. To taka platforma zakupowa w rodzaju Amazona obecna w całej Azji Południowo-Wschodniej. W reklamie występuje koreański ultrapopularny tutaj i bardzo taki sobie zespół Blackpink. Oto i ta reklama:
Nie wydaje się specjalnie oburzająca, nie?
Reklama została zatwierdzona do emisji, ale po kilku dniach indonezyjski odpowiedni KRRiTV — KPI wysłał do emitujących tę reklamę telewizji list z żądaniem jej wycofania. Uznano, że złamanano przepis wg którego materiały nadawane w telewizji “powinny przestrzegać norm przyzwoitości i moralności uznawanych przez społeczeństwo”.
Reklamę z telewizji wycofano, a Shopee zapobiegawczo później nawet reklamy prasowe poddało autocenzurze:
Dla kontekstu — oczywiście w prawie każdym mallu (nie mówiąc już o klubach) można spotkać dziewczyny równie odważnie ubrane co Blackpink w tej reklamie, ale owszem na ulicy rzadko, chyba, że w południowej Dżakarcie i na Bali.
A nie jest to ani jedyny ani nawet nagłupszy przejaw indonezyjskiej cenzury obyczajowej. Cenzuruje się dekolty i krótkie spódniczki w kreskówkach:
Cenzuruje się konkursy piękności: (te dziewczyny są w tradycyjnych indonezyjskich strojach!)
Relacje z zawodów pływackich:
Cenzuruje się też przemoc, a więc miecze, noże, broń palną. Na przykład relacje z zawodów chyba szermierki czy czegoś takiego:
A na koniec mistrzostwo mistrzostw. Krowie wymiona:
Wracając do wycofanej reklamy Shopee to jej wycofanie wymusiły protesty. W tym internetowa zbiórka podpisów. Na stronie gdzie zbierano podpisy można przeczytać:
“… grupa kobiet w skąpych strojach. Jakie wartości chcemy zaszczepić w naszych dzieciach za pomocą tej wulgarnej reklamy pokazującej awrah ? Ubrania nawet nie zasłaniają ud, taniec jest prowokacyjny. To jest bardzo odległe od wartości Pancasili”
A więc taki typowy religijny bełkot. O co w nim chodzi?
Awrah/aura to określinie tego co powinno być wg islamu zasłonięte. A to co powinno oczywiscie jest tematem sporu. Na przykład, co zabawne, tak na marginesie, wcale nie jest jasne, że Koran nakazuje zakrywania włosów. Wprost nigdzie to nie jest powiedziane. Tu przyokazji warto nadmienić też, że tradycyjny jawajski (a więc muzułmański) strój kobiecy to nie tylko odsłonięte włosy ale i całkowicie odsłonięte ramiona.
Pancascila zaś to nazwa indonezyjskiej ideologii narodowej, tak bardzo mętnej i poddającej się interpretacjom, że można uznać, że definiującej Indonezję jako państwo religijne (religijne, ale nie islamskie, pancascila zawiera w sobie tylko wymóg monoteizmu). Tyle, że równie uprawniona byłaby interpretacja, że definująca Indonezję jako kraj socjalistyczny — są w niej zapisy równościowe. Tradycyjnie strona “liberalna” i “konserwatywna” w Indonezji zajmuje się oskarżaniem siebie o zdradę Pancascili. Islamiści mają łatwiej, uważają ją po prostu za bezbożność.
Nie jest tak, że przed upadkiem Suharto Indonezja była krajem jakiejś niesamowitej swobody obyczajowej, ale blurowanie i autocenzura przyszłu do Indonezji wraz z demokracją. Wymuszono wprowadzenie tego masowymi protestami.
Na youtubie można znaleźć indonezyjskie filmy z lat 80/90 -tych, które obecnie gdy puszcza się je w telewizji są oczywiście cenzurowane. Tu fragment filmu z 1984, tak jak teraz jest nadawany w TV:
A tu jeszcze przykład jak cenzura w TV “na żywo” wygląda:
PS. A memy o blackpink w internecie wyglądają o np tak:
