Książki i inne źródła o Indonezji

To taki wpis z rzeczami co przeczytałem o Indonezji. Z jakimiś mikro-recenzjami także. Bedzie pewno aktualizowany. Książki wymienione w odwrotnej kolejności czytania.

Po polsku

Literatura piękna

• Człowiek tygrys / Eka Kurniawan — Jedna z dwóch wydanych po polsku powieści Eka Kurniawana (?). Taki indonezyjski realizm magiczny. Historia się dzieje gdzieś w końcu lat 80dziesiątych na jawajskiej prowincji. Raczej nie ma co streszczać. Ładne, dobre, szybko się czyta.
• Piękno to bolesna rana / Eka Kurniawan — Takie sto lat samotności tyle, że w Indonezji i przez XX wiek. Świadomie wg mnie do stu lat nawiązujące. Trochę momentami się rozłazi, ale ogólnie to mi się bardzo podobało i bardzo polecam.
• Dom nad rzeką Loes / Mateusz Janiszewski — Coś z pogranicza reportażu i jakiejś takiej onirycznej opowieści o Timorze Wschodnim i indonezyjskim tam ludobójstwie. Warto czytać mając wcześniej chociaż minimalną wiedzę o tym co się tam działo, więc przed lekturą polecam coś na ten temat doczytać. Dość wybitna to rzecz i warto bardzo.

Non-fiction

• Archipelag znikających wysp / Sergiusz Prokurat, Piotr Śmieszek — Bardzo zła książka z najgorszego z gatunków literackich jakim oczywiście jest literatura podróżnicza. Pomiędzy paroma ciekawymi obserwacjami dużo banalnych i irytujących do tego egzotyzacja i esencjalizacja a wszystko jeszcze podlane neoliberalno/korwinistycznym sosem.
• Zrozumieć Indonezję. Nowy Ład generała Suharto / Łukasz Bończol — Historia 20 wieku w Indonezji. Z dobrze opisanym zamachem Suharto i wszystkim teoriami na temat jego przebiegu. Niestety druga część książki, czyli historia samego Nowego Ładu delikatnie mówiąc taka sobie. Ale pierwszą część warto.
• Indonezja itd. Studium nieprawdopodobnego narodu / Elizabeth Pisani — Trochę reportaż, trochę podróżnicze ple ple (czego nieznoszę) ale chyba i tak całkiem dobrze nadaje na pierwszą rzecz jaką się przeczyta o Indonezji, biorąc pod uwagę jak mały takich rzeczy jest wybór po polsku.

Po angielsku

• Women, Islam and Modernity: Single Women, Sexuality and Reproductive Health in Contemporary Indonesia / Linda Rae Bennett — Mocno feministyczna etnograficzna praca o młodych muzułmankach z Lomboku na chwilę przed zamążpójściem. Trochę już stare i trochę nieaktualne ale nadal fascynujące.
• A History of Modern Indonesia / Adrian Vickers — Bardzo porządna historia Indonezji w 20 wieku. Napisana z pozycji powiedzmy lewicowo-liberalnych. Jeśli się chce przeczytać coś o historii indonezji w XX wieku to z rzeczy które znam zdecydowanie warto zacząć od tego.
• Indonesia: Archipelago of Fear / André Vltchek — Najbardziej lewacka (i to dogmatycznie lewacka) ksiązka o Indonezji jaką mi się udało przeczytać. Lewacka jest aż do przegięcia, ze wstępem Noama Chomskiego, co dobrze oddaje klimat. Sam autor jest dziennikarzem Russia Today. Więc jest momentami ciężko, zdecydowanie odrazam jako jedyne źródło wiedzy o współczesnej Indonezji. Ale jak się coś więcej przeczyta lub zna to w sumie można i ciekawe. A no i pisane przed prezydenturą Widodo, która jednak część z opisanych przez autora problemów rozwiązała.
• In The Time Of Madness / Richard Lloyd Parry — Reportaż z chaosu jaki wybuchł w Indonezji w czasie upadku dyktatury Sucharto. Dobre. Ale maniera momentami bardzo irytująca.
• Official History in Modern Indonesia: New Order Perceptions and Counterviews / Michael Wood — Bardzo fajny tekst o indonezyjskiej polityce historycznej czasów Suharto. Opowiada w jaki sposób tworzono wspólną historie indonezji na potrzeby reżimu. Całkiem ciekawie się czyta w kontekście naszych polskich szaleństw z tworzeniem historii na nowo.
• A Few Poorly Organized Men: Interreligious Violence in Poso, Indonesia / Dave McRae — Szczegółowa historia chrześcijańsko/muzułmańskch pogromów na Sulawesi. Dośc dobrze pokazuje w mikroskali jak to w Indonezji działa, jak się zaczyna, jak władza sobie z tym nie radzi i jak się kończy. Jakoś tam ciekawe w kontekście kazdej innej pogromowej literatury.
• Demokrasi: Indonesia in the 21st Century / Hamish McDonald — Tytuł chyba mówi wszystko. Mi się podobało.
• A Brief History of Indonesia: Sultans, Spices, and Tsunamis: The Incredible Story of Southeast Asia’s Largest Nation / Tim Hannigan — Krótka, dobrze napisana więc szybko się czytająca historia indonezji. Myślę, że dobra książka na początke. Żeby mniej więcej się potem orientować co kiedy i jak.
• The Wisdom of Whores: Bureaucrats, Brothels, and the Business of AIDS / Elizabeth Pisani — To w zasadzie nie jest ksiązka o Indonezji, a jak sam tytuł wskazuje o HIV/AIDS. Ale jako, że autorka przez lata pracowała w Indonezji bardzo dużo, bardzo ciekawych przykładów z tejże. Tej samej laski jest “indonezja etc”. Bardzo polecam, bardzo to jest ciekawa rzecz.

Blogi i inne rzeczy w sieci

• http://emiwdrodze.pl — najlepszy polski blog podróżniczo/turystyczny o Indonezji. Dobrze napisany, przytomnie i z sympatią ale zarazem brakiem złudzeń czy naiwnej egzaltacji wobec Indonezji. Zdecydowanie jak się jedzie to indonezji to warto tam szukać rad praktycznych.
• http://www.thejakartapost.com/ — liberalna gazeta po angielsku. liberalna w znaczeniu takim jak powiedzmy jak wyborcza.
• http://indonesiaatmelbourne.unimelb.edu.au/topic/talking-indonesia/ — bardzo fajny podcast o indonezji. jest w google podcast i w itunes do zasuskrybowania.
• http://indonesiaatmelbourne.unimelb.edu.au/its-time-for-indonesians-to-say-goodbye-to-the-supercrip/ — Australijski blog o indonezji wydziału studiów o indonezji w Melbourne. Dobre i ze słusznego (dla mnie) punktu pisane.
• http://abdingartos.blogspot.com/ — martwy od dawna, a bardzo szkoda, fajny blog jakiejś bardzo bystrej polki siedzącej kiedyś na studenckiej wymianie w indo. bardzo dziewczyna ma dobre pióro i bardzo fajnie różne obyczajowe rzeczy opisuje.

Netflix i inne filmy

• https://www.netflix.com/watch/81016337 / “Gie” — Nie wiem czy jest na polskim netflixie, ale oglądalny (i tylko tyle) film biograficzny o takim indonezyjskim działaczu studenckim z lat 60tych. A więc w tle mamy końcówke rządów Sukarno, początke dyktarury Suharto oraz ładne lata 60tę. Ogólnie nie jest to dobry film, ale nawet w miarę ładny. Ale też chyba sens jest obejrzeć jak się cokolwiek z historii indonezji ogarnia, inaczej jednak pewno jest dość niezrozumiały a także to co w nim najciekawsze czyli jak różne rzeczy przemilcza i sprzedaje nie do wyłapania.