Ogłoszenie o pracę
To może o ogłoszeniach o pracę w świecie w którym nie ma różnych okropnych lewackich ograniczeń i szalonych pomysłów takich jak ustawy antydyskryminacyjne. Wolny rynek i przedsiębiorcy są niczym nieskrępowani.
Na zdjęciu ogłoszenie z Indomaret, to taka indonezyjska ”Żabka” różniąca się od Żabki tym, że nic w niej nie ma i jest drogo (drogo, czyli, że drożej niż w Polsce, struktura cen tutaj to w ogóle oddzielny ciekawy temat)
No to tak. Najpierw w prawym rogu mamy “proses seleksi gratis”. Jak widać czasami mimo, że zupełnie nie jest to język indoeuropejski to jest zaskakująco zrozumiały cały ten indonezyjski. I tak, owszem, zdarza się tu płacić za rekrutację.
Pierwsze ogłoszenie, “Pramuniaga” to ogłoszenie dla sprzedawcy. Musi to być mężczyzna, musi też być singlem. Maksymalny wiek 25 lat, minimalny wzrost 160cm. No i musi ukończyć ogólniak, ale to akurat powiedzmy mniej kontrowersyjne.
Drugie dla kasjera. Indonezyjski jest językiem bez potwora gendera więc z samej nazwy stanowiska oczekiwanej płci nie możemy się domyśleć. Ale niżej mamy wyspecyfikowane, że kasjerka musi być kobietą, do 25 roku, oraz powyżej 155cm.
Jeszcze może o dośc imponującej liście dokumentów jakie trzeba przedstawić. Dowód osobisty (z którego twój przysły pracodawca będzie znał twoją religię, odnotowaną tam), list motywacyjny, cv, świadectwo ukończenia szkoły, maturę. Do tego momentu powiedzmy że jest zwyczajnie. Ale teraz zabawniej: pozwolenie od rodziców(!), kartę rodziny — w Indonezji poza dowodami osobistymi istnieje coś w rodzaju dowodu osobistego rodziny, jeden na całą. A i jeszce zaświadczenie z Policji. System jest tak zrobiony, że jako dorosła ale niezamężna/nieżonata osoba nie masz możliwości de facto pracować bez zgody rodziców. Przy okazji odpowiedź na pytanie czemu indonezyjczykom bywa tak śpieszno do małżeństwa.
A no i na tych stanowiskach twoja pensja będzie w okolicach minimalnej, która jest zróżnicowana regionalnie. W Dżakarcie to jest 240 USD, a w Yogyakarcie gdzie zrobiłem to zdjęcie jest to 115 USD.
