Kaybediyorsun beni

Gündüzleri sis iniyor aramıza, geceleri don oluyor. Attığımız
her adım kurumuş yaprakları çıtırdatıyor. Kaybediyoruz birbirimizi. Döndüğümüz
her köşe, unutmamız gereken dönemeçlere bir yenisini daha ekliyor ve yavaş
yavaş kaybediyorsun beni. Önce sesimi yitiriyorsun, sesini yitiriyorum.
Eksiliyoruz yavaş yavaş. Kızıla kayıp, sonra yok oluyoruz.

Her adımımız toz kaldırıyor. Yürüdükçe batıyoruz.
Birbirimize hissetmediğimiz şeyler aramıza giriyor ve kaybediyoruz. Nefes
alması zorlaşıyor uzaklaştıkça. Yürüdüğümüz yolu Araf’a çeviriyor ve bitiyoruz.

Hikâyemizi anlatmıyor hiç kimse.

Biz bittikçe yazacak sözcüğümüz kalmıyor.

Kaybediyorsun beni.