Rüyanın Gölgesi ya da Gölgenin Rüyası

Medeni Baykal
tozlu mavi defter
Published in
2 min readMay 29, 2016

İnsan kötü enerjiyi etrafına yayıyor. Bindiğin metrobüs alev
alıyor. Trafikte kalıyorsun saatlerce; bir kahve dükkanında son sandviçin
kavgasını yapıyorsun yabancının tekiyle. Mutsuzsan, yanına oturan da mutsuz
oluyor. Işığın önüne engel koydukça yolun daha karanlık oluyor. Bir gölgenin en
parlak noktası merkeziymiş, öyle yazıyor elimdeki kitap. Hayat süregelen düz
bir çizgi ve her zaman yeni birisi var diyor bir arkadaşım. Herkes ellerinde
fenerlerle yardımına koşuyor koşmasına ama güneş doğmayınca tüm ışıklar sunni
işte.

Aptal aptal kitaplar geliyor aklıma; Edmond Dantès’in
Mercedes’e olan aşkını anımsıyorum. Yaşadıklarımız yeni değil. İlk yaşayan da
biz değiliz. Sana karşı ne hissediyorum bilmiyorum. Senden ne istiyorum
bilmiyorum. Geride tomarlarca mektup bırakıp, bir gemiyle çok uzaklara gitmek
de geçiyor aklımdan. İnsan acısını üzerinde taşıyor işte.

Sana mektuplar yazıyorum. Sonra her birisini yep yeni bir
aşkla ve özenle katlıyorum. Her birisine bir isim veriyorum. Kimine
“Kaybediyorsun beni”; ötekine “Hariciye” diyorum. Tüm
mektuplarımı bir kutuda saklıyorum. Seni serbest bırakmaya hazır olduğumda; ya
da artık adım atmaya mecalim kalmadığında hepsini bir okyanusa salacağım.
Arkalarından “İşte bu benim donanmam! Son çırpınışım!” diye
haykıracağım. Onlarla birlikte biteceğim ben de.

Her cebimden bir kağıt parçası çıkıyor. Her nefesimden başka
bir ses. Son sözlerim o kadar çok ki hiç birisine sıra gelmiyor. Aynaya
baktığımda karşımda duran surat tebrik ediyor beni. Bir insan aynı şeyi her
defasında farklı bir sonuç bekleyerek tekrar tekrar deniyorsa ahmaktır diyor.
Ahmak gibi hissediyorum. Sana aşık olmamalıydım.

İnsan gözyaşlarını başucunda taşıyor. Gündüzün gözünden akan
sıvıyı herkes ter zannediyor. Yaz, acı çekmek için güzel bir mevsim. Bu acı
senin eserin değil ama. Hiç kimsenin bir başkası üzerinde böyle bir gücü yoktur
çünkü. Bunlar senin kuramadığın ama benim kat çıktığım ortak hayallerimizin
enkazı.

Artık seni sevmiyorum. Sana hayran değilim. Idealimdeki
ruhu, güzel bir cesede yerleştirip sana aşık olmuşum. Hakkını helal et. Ben,
hayatıma giren ve hayatımdan çıkan herkese hakkımı yıllar önce helal etmiştim.

--

--