Net als jij … Mens!

Vandaag was ik al vroeg in de morgen met de trein onderweg om de eerste foto-expo van Net als jij … op te stellen, gevolgd door het cabaret Mens van Julie Helsen en een workshop rond genderdiversiteit. Een foto-expo om te laten zien dat wij, trans*personen, ook maar gewoon mensen zijn. En een cabaret dat wil laten voelen dat mens-zijn meer is dan man of vrouw zijn.

Onderweg met de trein ontmoet je zoveel mensen, gehaast onderweg, naar hun werk, mooi aangekleed, of naar school met boeken in de hand, misschien wel voor een mogelijke toets. Bij het zien van al die mensen vraag ik me vaak af hoeveel van hen een masker draagt, hoeveel van deze personen zich aanpassen of conformeren, zich al dan niet bewust aan regels, eisen of verwachtingen houden in de hoop te voldoen, in de hoop te mogen meedraaien in deze soms toch wel malle-molen. Zouden al deze personen zich volwaardig comfortabel voelen in hun rol en expressie, of proberen ze zich (on)bewust te verbergen achter of zelfs te verliezen in hun masker.

Mens, mens-heid, maatschappij, samen-leving, gekke woorden op zich. Het zou mooi zijn moest onze samenleving een plek zijn waar iedereen in alle vrijheid als zichzelf zou kunnen samen-Leven. Ik voel in elk geval bij mezelf dat ik mijn maskers steevast meer en meer bewust afzet, me-Zelf in alle puurheid en authenticiteit durf laten zien. Ik voel hoezeer dit mij Leven geeft en mij van daaruit net ruimte biedt om respectvol met het anders-zijn van de ander te kunnen samen-leven.

Ik ben fier dat ik dit zelf-zijn vandaag met en vanuit Anders-Gewoon mag uitdragen, mag zichtbaar maken met onze eerste foto-expo. Anders-Gewoon, niet zozeer een vereniging of organisatie, maar een familie van mensen die elkaar telkens opnieuw aanmoedigen, ondersteunen en helpen elkeen volwaardig zich-Zelf te worden, volwaardig Mens te zijn, elkaar vertrouwend, loslatend, vernieuwend, verrijzend.