Shedding my skin
Glastonbury, Tor, Challis Well, Abbey, Wells, nieuwe huid, …
Glastonbury is een stadje met een enorm rijke geschiedenis van verweven culturen, mythes en legendes. Jozef van Arimathea zou hier in 65 AD toegekomen zijn met The Holy Grail, de kelk waarin het bloed van Christus werd opgevangen. Later in de 6de eeuw AD zou Arthur en Guinevere hier geleefd hebben. In 1191 AD werden ze volgens geschriften in een deel van de kerk van de abdij gevonden en opgegraven. Tot 1539 stond deze abdij hier voor ruim 700 jaar als centrum van kennis en monastiek leven. Tevens zou het stadje met de omliggende heuvels, wegen en rivieren een Zodiac vormen. Een enorme cirkel waarin de twaalf sterrenbeelden, of Twelve Knights of the Round Table, herkend of gevonden kunnen worden. Het staat ook gekend als The Isle of Avalon, verwijzend naar de legendarische stad van King Arthur. In vroegere tijden stond de streek wel eens onder water, waardoor enkel de heuvels leefbaar waren. Een zeer krachtige, spirituele, ruimdenkende, energetische plek.
Mijn eerste bezoek gisteren betrof Glastonbury Tor, een eerder bizarre heuvel zoals er nog wel te vinden zijn in het Engelse landschap. Omwille van de samenstelling van de grond blijven deze heuvels bespaard van erosie door water en wind. Deze Tor wordt wel vrijgegraasd door schapen om te voorkomen dat hij zou overgroeien.
Op de Tor stond ooit een middeleeuwse kerk gewijd aan St. Michael. Vandaag blijft enkel nog de toren over. Je komt er door een kleine maar steile klim net buiten Glastonbury. Vervolgens word je getrakteerd op een prachtig en wijd zicht over Somerset en Glastonbury zelf.
Onderaan de Tor vind je de Challis Well & Gardens. Een magische oase van natuurlijke schoonheid en rust. Het water van de bron kleurt roodbruin omwille van het aanwezige ijzer. Volgens mythe zou Jozef van Arimathea The Holy Grail hier begraven of gewassen hebben en is de roodbruine kleur van het bloed van Christus. Met het ticket kan je de hele dag terug binnen, dus ga in de voormiddag zodat je in de namiddag opnieuw de rust hier kan komen opzoeken.
En dan in het centrum vind je, naast tal van leuke shops en een variatie aan eten, Glastonbury Abbey. Veel blijft er niet meer over van dit imposante bouwwerk. Toen in 1539 de koning van Engeland zichzelf als hoofd van de kerk had geplaatst en de meeste religieuze centra verkocht, kwam het in verval. In de eeuwen die volgden werden de stenen vaak gerecupereerd voor andere bouwwerken. Vandaag kan je rustig wandelen doorheen de ruines, en verpozen in de ruime tuin die hieraan aansluit. Een apart gevoel tussen en rond de imposante overblijfselen te wandelen. Je voelt de rijke geschiedenis die door een politieke beslissing omtrent het religieuze landschap in Engeland plots tot een einde kwam. Het was een centrum van kennis en monastiek leven, met een ruime bibliotheek, de tombe van Arthur en Guinevere, opwellende bronnen en een middeleeuwse tuin.
Vandaag bezocht ik de kathedraal in Wells, de kleinste stad van Engeland. De stad is vernoemd naar de drie bronnen die er opwellen, waarvan eentje in het centrum in het paleis van de bisschop zelf. Opnieuw gaat de geschiedenis hier ver terug tot voor de Romeinse tijd. De kathedraal zelf is imposant, en heeft in het schip Scissor Arches, een middeleeuwse oplossing voor zinkende torenfundamenten. Naast de kathedraal bevindt zich het paleis van de bisschop, maar de entrace fee en beperkte tijd weerhielden mij van een bezoek.
Vanavond ga ik mijn derde nacht tegemoet in Glastonbury. Misschien doe ik er nog een vierde bij. Het is zalig slapen in een bed in een eigen kamer met toegang tot een ligbad.
Na een vermoedelijk bezoekje aan Avebury morgen, zit mijn eerste of minimale reisplan er op. Het is nog te vroeg om naar huis te keren, maar voel nog niet helder wat de volgende bestemming is.
Ergens verlang ik stilaan wel terug naar het mainland. De afgelopen 10 dagen heb ik enorm veel input gehad en verlang tijd om dit te verwerken, zij het niet in mijn appartement dan. Even niet onderdompelen in een rijkdom aan geschiedenis en cultuur en gewoon zijn. Tijd nemen voor mijzelf, en misschien andere input in de vorm van een boek, of eerder output in de vorm van schetsen en schrijven.
Vandaag mocht ik ook een diep relaxerende meditatie ontvangen op de plaats waar ik verblijf. Mijn hoofd is nog redelijk lightheaded. Zowieso even afstemmen en grounden alvorens een beslissing te nemen over de volgende dagen. Misschien reis ik nog verder naar Wales, om dan voornamelijk te cruisen in de natuur. We voelen wel.
De huid op mijn schouders is zich ondertussen mooi aan het herstellen. De oude huid laat los, alsof ik een oude last letterlijk en figuurlijk van mijn schouders mag ontdoen en achterlaten. Ik voelde me niet geheel goed in mijn oude vel, ze werd te klein, of was gehavend of gekwetst door het masker dat het al die jaren moest dragen. Wanneer ik terugkeer zal het met een verjongde en vernieuwde huid zijn die mijn Innerlijk Kind beter tot uitdrukking zal kunnen brengen. Verandering is op til, beweging is ingezet, in verwachting van uitkomende zaadjes die volop gevoed worden.
Dear England, so many places I have been, so much still to be seen. I adore your heritage and hills among many things, good night sweet England, let’s see what tomorrow brings.
