Shift
We zijn april, een maand waarvan ik een jaar geleden AL voelde dat er een shift zou optreden. Maart zou kantelmaand zijn, beslissingsmaand. De boodschap mijn valse zekerheid van het onderwijs te verlaten, werd doorgegeven aan directeur en bisdom. Vanaf september valt de teller van mijn maandelijks vaste inkomen op nul. Geen premies, geen tussentijdse statuten, geen zekerheid op een gewaarborgd mimimum.
Momenteel voel ik mij overprikkeld van binnenuit. De laatste maanden kreeg ik onverwacht en ongevraagd, maar ALLicht Hoger gepland en gekozen, zoveel spiegels naar wat in mij aanwezig is. Een proces van moeizame aanvaarding van zoveel moois na een levenslange diepe verloochening van het Zelf vanuit een context van geïndoctrineerde minderwaardigheid ‘Heer, ik ben niet waardig dat …’. De woorden dikke nek galmen vaak doorheen de gangen van mijn krimpende ego.
Ik heb moeite met het overzien van al dat Aanwezige. Ik worstel met de concretisering er van. Ik voel me overspoeld met watervallen aan ideëen en stormvloeden aan inspiratie gevuld met unieke associaties tussen domeinen zonder doorsnede. Tegelijk lijkt er zo weinig tijd te zijn. Hoe breng ik dit aanwezige en tegelijk onvatbare tastbaar naar buiten? Op welke manier maak ik dit hapklaar voor mijzelf? Wat zijn de kleine stapjes opweg naar dat grote onvatbare geheel in mijn Zelf? Het lijkt nog zo’n lange weg. Ga ik wel op tijd aankomen? En waar dan?
Ik kijk uit naar de komende weken. Mijn laatste Paasvakantie. Shift in wording. Geen idee wat er zichtbaar gaat volgen. Maar zoals ik AL mocht ervaren is het in de overgave aan het niet-weten dat het onvoorstelbare wonder werkelijkheid wordt. Het centrale onderliggende thema is ondertussen helder, ‘Jouw Zelf Zijn’.
Toen ik vijf jaar geleden op weg ging naar wie vandaag zichtbaar in de wereld aanwezig is als Helena, had ik ook geen concreet businessplan. Rationeel was de keuze al helemaal niet. En toch trok mijn buikgevoel mij doorheen jungles van emoties en duistere woestijnen richting mijn Zelf. Het leek een onvoorstelbare eindeloze weg zonder haltes. En toch sta IK er vandaag. Intuïtief mocht ik een unieke balans vinden en zichtbaar belichaamd neerzetten.
Hoewel stevig overprikkeld, maak me ik geen zorgen. De bovenstaande vragen behoeven geen antwoord. Mijn buikgevoel weet breder en dieper dan mijn hoofd. Op een intuïtieve onderStroom van rust, vertrouwen en vreugde zal ik nu ALLicht doorheen een jungle van inspiratieprikkels meevaren naar een monding in de creatieve Liefdevolle oceaan van het AL.
Varen jullie mee? Er is nog plaats in mijn bootje ;).
