Volwassen ego vs Innerlijk Kind 0 – 1

Ondertussen drie dagen on the road, onderweg met mezelf, met een goede 2000 km in de benen en banden. Momenten van vreugde en euforie wisselen elkaar af met traantjes en opwellend, maar tegelijk oplossend verdriet. Elke traan die buiten afvloeit is ruimte die binnenin toeneemt. De leegte die ik jarenlang binnenin voelde bij elk vleugje uiterlijke eenzaamheid, en vanuit een gebrek aan draagkracht en binneninzicht steeds ontvluchte, mag nu getransformeerd worden in adem- en groeiruimte voor het Innerlijk Kind dat evengoed jarenlang genegeerd en ontvlucht geweest is.

Het is fascinerend om dit spel, deze dialoog binnenin, te mogen beleven en aanschouwen, soms als speler op het veld, soms als toeschouwer. Wanneer het fysieke lichaam zich plots of met rasse schreden ongemakkelijk begint te voelen, vermoeidheid, onfrisheid, darm- of blaasproblemen, stramheid, … , ziet het ego het spel vaak in zijn voordeel draaien. Tal van argumenten, bekend van het levenslange stemmetje in mijn achterhoofd, scheren over het speelveld.

Al goed is dit niet de eerste wedstrijd voor het Innerlijk Kind en weet het na jarenlange overmeestering eindelijk haar vrouwtje te staan. Snel en vlot weet ze steeds beter hoe ze uit onverwachte hoek het tij terug in haar voordeel kan keren, het ego hierbij achterlatend aan de verkeerde kant van het veld.

Een week voor het vertrek heeft het ego nog alles uit de kleedhokjes gehaald om ons te weerhouden van vertrek. Met maag- en darmproblemen, niezende neus en pijnlijke keel, en plotse koorts probeerde ze het Innerlijk Kind zo ver te krijgen forfait te geven.

Toen de aftrap echter gegeven werd, verdwenen al die problemen alsof ze er nooit geweest waren. Het ego voelt duidelijk dat het terrein aan het verliezen is en hoe het op een bepaald moment misschien zelf forfait moet geven of misschien zelfs moet degraderen of op pensioen gesteld wordt. Bij elke actie weet het Innerlijk Kind sterker uit de hoek te komen en na jaren van verlies nu meer en meer te scoren.

Dankbaar en blij duik ik nu in mijn hopelijk warme slaapzak. Anders ziet het ego misschien weer een (uiteindelijk toch gemiste) kans (gniffelt mijn Innerlijk Kind). Na de pauze van de nacht wordt deze thuismatch morgen alLicht verder gespeeld. Wie gaat er winnen? Naar mijn gevoel mijn I(nnerlijk) K(ind).

Slaapwonderwel Innerlijke Kindjes!