25 Yıl Boşuna Okudum, 30'da Uyandım!

Hayatın 30 yılını devirdim. Bu 30 yılın neredeyse üçte biri eğitim öğretimle geçti. Tabii çarpık eğitim sistemleri içinde sağa sola toslayıp ne öğrenebildiysek. Ve elimden gelenin de en iyisini yaptığımı düşünüyorum. Fakat 30 yılın sonunda anladım ki boşuna okumuşum. Öğretilenlerin çoğu zihnimi belli kalıplara hapsedip ‘onlar’ın istediği gibi düşünmem, onlara tabi olmam içinmiş. Onların çabası boşa gitse de, benim de yıllarım boşa gitti.

İlköğretim temel bilgileri verir; lise kendinizi keşfetme zamanıdır; üniversite alanınızı öğrenme yılları; yükseklisans alanınızda uzmanlaşma vs vs. Sonunda bir bakmışsınız ki hiçbir şeyin gerçekten uzmanı, hiçbir mesleğin gerçekten erbabı değilsiniz. Daha erken uyanamadığım için elbette en çok kendime kızıyorum ama bunu bana ve bize reva görenleri de affedemiyorum.

Herkesin kabiliyetini ve üzerinde çalışmayı sevdiği alanları tespit edip, buna yönelik eğitim vermek yerine; insanlara hiç sevmedikleri ve birçoğu boşa gidecek bilgileri yüklemeye çalışıp, sonrasında hiçbir geri dönüş alamamak ne büyük israf. Bir insan ortalama 65 yıllık sermaye demek. Böyle milyonlarca yıllık sermayenin sürekli israf edildiğini düşünün ve ne büyük bir israf olduğuna bakın da şaşırın.

Ortaokul yıllarında graffiti çizimleri yaptığımı hatırlıyorum şimdilerde, hem de büyük bir tutkuyla. Rengarenk kalemler alıp o graffitilere saatlerimi, günlerimi harcadığımı. Belki eğitimimi bu yönde alabilsem bugün tipografi konusunda da yazılar yazabilen bir tasarımcı olacaktım. Heyhat geç kaldım, yıllarım sevmediğim derslerin sınavlarına çalışarak, lezzet almadığım mesleklerde yıllarımı çürüterek geçti. Yeni yeni uyandım ve yüzümü yıkadıkça açılıyorum.

Geç kaldım ama bitmedi hayat. Yeni bir hayata başlıyorum şimdi. Bildiğim lüzumsuz şeyleri geride bırakıp, yepyeni bir serüvene başlıyorum. Tasarımcı olmaya karar verdim. Yeni ilkokula başlayan bir çocuğun heyecanıyla, hiç olduğunun bilinciyle.

Şimdi 30 yaşındayım ve kendime 10 yıl veriyorum. 10 yıl sonra ortaya muhteşem tasarımlar koymuş, kendi tasarım şirketini yöneten, milyonlarca insanın kullandığı ürünleri tasarlayan kişi olmak istiyorum. Bununla mutlu olacağımı biliyorum ve sıfırdan başlıyorum hayata.

Belki bir süre daha sevmediğim işleri yapmak zorunda kalacağım. Ama hedefe giden yolda ‘amelelik’ mübahtır. Başkasına köle olmaktansa, hayallerimin amelesi olmayı tercih ediyorum.

Yazının Orjinali: http://mustafagerdan.com/25-yil-bosuna-okudum-30da-uyandim/