Başlayamayan Çocuk

Merhaba ben başlayamayan çocuk Sarp. Bu yazıyı yazmamın sebebi, başlayamayan çocuktan, başlayan çocuğa terfi etmek veya bu konuda attığım adımları kutlamak.

Küçüklüğümden beri derdim bir şeylere başlayamamak olmadı asla, problemim devam ettirmekti. Basketbola başladım, çok iyiydim, sonra bıraktım. Yüzmeye başladım, çok iyiydim, bıraktım. Tenise başladım, hiç iyi değildim, tabi ki bıraktım. Bunun gibi uzun mu uzun bir başlama ve devam ettirmeme listem var. Ama uzun zamandır, yani çocukluğumu bitirip gerçek sorumluluklar alma yaşlarım başladığından beri asıl problemim başlamak haline geldi. Daha önce başladığım bir sürü şeyi devam ettirmediğim için veya o başladığım ve bıraktığım şeylerde kendimi gerçekten başarılı olarak görecek şeyler başaramadığım için artık başlamaya da korkar oldum. Çünkü emindim ki bir şeye başlayacağım, ona zaman ve para harcayacağım, biraz vakit sonra da hiç uğraşmamışım gibi bırakacağım ve kendimi yeni bir maceraya hazırlayacağım.

“Yapabileceğin en kötü şey hiçbir şey yapmamak” beylik cümlesiyle beraber hayatımda bir şeyler yapmaya karar verdim. Bunda tabi ki yakında evlenecek olmamın ve artık gerçek sorumluluklar almam gerekliliğinin de müthiş bir etkisi vardı. Müstakbel eşimle beraber bundan sonra sadece kendimiz için değil, birbirimiz için yaşayacağız. O yüzden vereceğimiz kararlar sadece onu veya beni değil, ikimizi de etkileyecek.

Bu ciddi sınavı düşündüğümde hayatımda başlamam gereken bir şey vardı. Ben kendimi geçindirmek için oyunculuk yapıyorum. Bu ülkede oyunculuk yapmak gerçekten enteresan bir tecrübe (daha sonra bu konuda da bir yazı yazacağım). Oyunculuk, yapısı gereğince dengesiz bir iş. Eğer çok yetenekli, zeki, çalışkan ve şanslı değilseniz, sürekli para dengenizi kurabilmeniz çok mümkün olamayabiliyor. Oynadığınız bir dizi bugün var, yarın yok. Ve bir isim olana kadar bir sürü şeyi göze almanız gerekiyor. Sabırlı olmanız, her şeye evet dememeniz, okumanız, biraz aç kalmanız gerekiyor. Ben bunların hepsini göze alabildiğim için oyuncu oldum. Ama başka bir gerçek daha var; yakında aile oluyorum. Ve kendimi riske atsam bile, ailemi atamam.

Bu yüzden uzun zamandır düşündüğüm ve başlamaktan hep korktuğum bir şeye başladım. Bunu yapacak cesaretim asla yoktu. Resmen korkak bir insandım. İnanın bana, üniversiteden beri korkaklığımdan dolayı başlamadığım şeylerin sayısı çok moral bozucu bir seviyeye ulaşmıştı. Ama artık buna bir son veriyorum. Ve hayatımı değiştirmek için bana yardım edecek önemli bir şeye başlıyorum. Bir iş kuruyorum.

3 ay önce temellerini attığımız, 1 aydır fikrini tamamladığımız, şu anda ve sonraki 3 ay boyunca da yapımı sürecek yeni bir işe başladım. Kendi işimi kurmak bana oyunculuğun yanında çok istediğim bir şeyi yapma şansını da verecek. Bu işe, zaman ve para harcadık ve harcıyoruz. Bu da işin ciddi yerlere gelmesini sağladı. Bir fikir olarak başlayan şey şu anda karşımızda bütün gerçekliğiyle duruyor. 3 aydır bu işi gerçekleştirebilmek için hayatımın bazı noktalarını çok değiştirmem gerekti. Sabahlarımı kendimi mutlu etmek için dizayn ettim. Meditasyonumu yapıp (Dalga geçme bir dene, gerçekten çok acayip bir şey. Ben de dalga geçenler arasındaydım, benim işim dalga geçmek zaten o yüzden anlıyorum, ama sen yine de bir dene), sporumu yapıp, günlük yazıp çalışmaya başlıyorum. Bunları artık alışkanlığım haline getirdim ve 3 aydır her sabaha böyle başlıyorum. Ve hem yüzüm hem de vücudum gülüyor inanın bana.

“Peki bundan da vazgeçeceksin biliyorsun değil mi?” diyeceksiniz. Daha önce yaptığım şeyler bana zevk veren şeylerdi. Ama bu sefer hayatımda bir tutkum var. Bu gerçekten çok garip bir şeymiş. Daha önce başladığım bir şeyi, bu kadar yoğun bir şekilde bu kadar süre devam ettirmemiştim. Ve hayatımda hiçbir zaman, bir şeyi tamamlamaya bu kadar yaklaşmadım. Ayrıca önemli bir ayrıntı daha var; artık vazgeçemem. Yaşım 27. Her geçen gün olmak istediğim adamdan biraz daha uzaklaşıyorum. Artık bunu izlemek yerine bunun için bir şeyler yapmalıyım. Çünkü yeterince pişman oldum. Bir şeylere başlayan, başarılı veya başarısız olanları yeterince izledim. Şimdi vurmak sırası bende. Belki gol olur, belki olmaz.

Ama hayatımda bir yenilik yapıyorum ve bir şeye başlıyorum. Siz de uzun zamandır beklettiğiniz şeyleri çıkarın ve denemeye başlayın. Deneyerek kaybetmek varken, denemeden kaybetmeyin. Eğer tutkunuz uğrunda kafanızda bir fikir varsa lütfen durmayın. İnşaat kenarında durup çay içen adam olmaktan çok sıkıldım artık. Ben kumu karmaya gidiyorum.

Beğendiyseniz o minik kalp işaretine basarak paylaşmanız bana çok şey ifade eder :)

Ve bana sosyal medya hesaplarımdan sürekli ulaşabilirsiniz.