Bu yazıyı uzun zamandır yazmayı planlıyordum, bugün birkaç ilginç olayın arka arkaya gelmesiyle tetiklenme yaşandı ve sonunda yazabiliyorum.
Beyaz yaka yani ofis işçisi hayatlarımız ile ilgili birkaç söyleyecek şeylerim var.
Etrafta git gide artan beyaz yaka ile dalga geçen içerik oluşmaya başladı.
Bunun gibi bir çok örnek bulmak mümkün. Fakat bu beyaz yaka saçmalığı nedir?
Ben, kariyerim boyunca durmadan beyaz yaka statüsüne girip çıktım. Tabi bunu bu statüye girme çıkma amaçlı değil farketmeden yapmış bulundum.
Beyaz yaka olduğum dönemde yukarıda örnekleri olan saçmalıklara bulaştığıma ve hatta bazılarına kapıldığımı itiraf etmem gerekir. Bu saçmalıklara bulaşmak kolay ve kurtulmak zordur.
Çeşitli sebepleri var ama bu yazıda onlardan bahsetmek istemiyorum. Gelmek istediğim başka bir nokta var.
Öncelikle bahsedilen saçmalıkların kaynaklarını bulalım.
Beyaz yaka, 2001 krizinden sonra ülkenin girdiği ekonomik kıskaç sonucunda (Katma değer yaratılmadan piyasada bulunan sıcak para) şu anda dalga geçilen haline dönüşmeye başlamıştır.
Beyaz yakalının çalıştığı ofisler, maaşların yönetici düzeyinin altında yüksek olmadığı, zam oranlarının enflasyon altında kaldığı, yapılan işlerdeki üretkenlik ihtiyacının 0'a yakın, çalışan motivasyonunun satın alınan maddelere doğru oranda olduğu, parlak gençler, orta yaşlı korkaklar ve yaşlı kan emicilerin bulunduğu, çeşitli markalara bağımlı, hafta sonu etkinliklerine maaşının 3/4'ünü harcayan, iş yapmayı baskı kurmak ve yağcılık yapmak olarak gören, en değerli şeyleri olan zamanı fütursuzca harcayabilen acınası insanların bulunduğu ruhsuz bir ortamdır.
Bunun gibi bir ortamda tabiki akıl sağlığı yerinde olan bir genç, orta yaşlı bir korkağa dönüşürken bazı sendromlar geçirmektedir. İşte tam bu, şu anda dalga geçilen beyaz yakalının durumudur.
Girişimci Muhabbeti’nde geçen haftalarda Mustafa Tandogan ile bir program yapmıştık. Onun savunduğu birçok düşünceyi tartışıp ondan detaylarını öğrenme fırsatım olmuştu. #holocracy #tealorganization
Mustafa, yakın zamanda Garanti bankasındaki bembeyaz yakalı işinden istifa etti. Bu düzene karşı bireysel bir isyandı bu ama bence bir hareketin başlangıcıydı.
Mustafa, insan sömürmeden, katma değer yaratma üzerine kurulu şirketlerin var olabileceğini savunuyor. Buna ben de çok inanmak istiyorum, sadece yeteri kadar umut verici gösterge bulamıyorum. Türkiye dışında bir ülkede daha mümkün olduğunu düşünüyorum.
Sonuç olarak beyaz yaka ile dalga geçilmeye devam edilecek. Beyaz yaka da git gide daha saçma durumlarda kalacak. Bu beyaz yaka grubunun içinden durumun farkına varanlar sıyrılacak geriye orta yaşlarına yaklaşan ve git gide güvenini kaybeden bir grup kalacak.
