Човекот кој не знаеше за што да умре * The man who didn’t know about what to die for…

Знаев како млад зошто во мене живееше и под дрвотo лад,
по дождови силни, ветришта снажни, молњи, знаев, знаев секогаш што по дождот иде,,, сонцето јасно сечие око го виде…
Во светол залез на моето доба, еднаш ко бев млад , не сум знаел што е дождот, што сонцето сјајно,,, не знаев дека свети секогаш и секогаш трајно.

Ниту знаев ниту знам, а не можам тоа да го правам често, за што да згаснам, за што да ме има кога по дождови силни пак сонце ќе има ,,,

Суров презир, духовна беда, доста кажуваат напишани два до три реда…

Во очите смртта гледа, недостојна е во очи да гледа, спушти поглед кога виде по дождови како сонце иде…

Гледај во пирот, гледај го кловнот како игра во Циркус за еден дукат златен,,,

Нит за него смртта да ја сакаш, ниту за животот во карусел што се врти, повеќе да кажеш од два, три збора шкрти, и онака каруселот се врти и врти.

Вртимушка или чигра, кој како сака ем гледа ем игра.

I knew when I was young, after rain that alway’s the sun come’s. After heavy rains, strong winds, I know, I always know…

It was always the same,,,always the true comes, always the same…

Severe contempt, poor souls, two or three written words much more they can say … In the eyes death looks, the death is unworthless to look in my eyes…

She turn away shes eyes when she saw haw after each drop of rain coming glory sun, healing all pain could be ever done without sun…

Pain to us, death could not be green grass, she could never be after or before us.