Kâğıdın Namusu

Her kâğıdın bir namusu vardır. Kelimeler o namusu koruyan bekçiler ya da o namusa leke süren avarelerdir. Kelimelerle gerçek değerine kavuşur kâğıt. Varmayı arzuladığı raflara sahip olduğu kelimelerle ulaşır, ya da bir çöp kutusunda bulur kendini, paçavra kelimelere bulanmış.

Her kâğıdın bir namusu vardır ve insan kelimebaz olarak en yakın dostu ya da en azılı düşmanıdır kâğıdın. Onu cansız bir varlık olarak görüp buruşturup atar bazen, büyük ihanettir kâğıda.

Mürekkebe susamış bekler kelimeleri kâğıt, anlam kazanmak için. Boşluk kabul etmez, dolup taşmak ister. En güzel, en çok ve en anlamlı kelimeleri kendisi taşısın ister içinden, dile getiremez.

İnsan gelir, soysuz kelimelerle belini kırar bazen, kirletir namusunu.

İnsan gelir, sonsuz kelimelerle bezer bazen, sonsuza ulaştırır.

Her kâğıdın bir namusu vardır arkadaş, düşün, bil ve anla…