Chapter 11 : Welcome to the big world!! 🌎

ครบ 36 วีค ลูกยังอยู่ท่าก้น และมีประวัติ IUGR เลยจำเป็นต้องผ่าตัดคลอดทางหน้าท้อง(c/s) ไม่สามารถคลอดทางช่องคลอดได้ นี่เป็นครั้งแรกของแม่ที่ต้องผ่าตัดใหญ่

หมอนัดผ่าโดยรอให้นู๋ครบ 37 วีค ซึ่งถือเป็นการคลอดครบกำหนด ก็จะค่อนข้างปลอดภัย และนู๋มีความพร้อมสมบูรณ์ที่จะออกมาสู่โลกภายนอกแล้ว คุณหมอให้แม่เลือกวัน แม่ตัดสินใจเลือกวันเสาร์ที่ 5/10/19 ไม่ได้ดูฤกษ์อะไรทั้งนั้น แต่แม่กะพ่อตั้งชื่อที่ชอบรอนู๋ไว้แล้ว จะคลอดวันไหนก็ได้ยกเว้นวันจันทร์(แม่หาดูจากกูเกิ้ล พยายามหาชื่อมงคล ไม่มีตัวกาลกิณี และเลือกชื่อตามทักษาที่จะเป็นมงคลต่อชีวิตของนู๋ ให้พ้องกับชื่อเล่นด้วย 😃) ชื่อเล่นจากพ่อ ชื่อจริงจากแม่ เพื่อเป็นมงคลสำหรับชีวิตของลูกนะคับ

อัลตร้า-ด.ช. อติชาติ ดำยศ

5/10/19 D-Day วันที่ชีวิตของแม่จะเปลี่ยนไปตลอดกาล..

หมอนัดมา รพ 4.30 เพื่อเตรียมความพร้อมก่อนผ่าตัดในช่วงเช้า(หมอสั่งเซตห้องผ่าตัดไว้ตอน 9.30) แต่ต้องงดน้ำและอาหารตั้งแต่เที่ยงคืน ตื่นเต้นมากแต่ก็พยายามหลับ เพื่อให้ร่างกายพร้อมสำหรับการผ่าตัดมากที่สุด

🏥 ถึง รพ ต้องจ่ายเงินมัดจำก่อน แม่เซนยินยอมรับการรักษา วัด vital sign แล้วก็โดนเข็นไปห้องพัก(ชีวิตหญิงท้องแก่จะสบายหน่อย ไปไหนไม่ต้องเดินเอง 55+) พ่อคอยถามตลอดตื่นเต้นมั้ย? กลัวมั้ย? แต่แม่บอกไม่ถูกเลย ใจมันคิดแค่ว่าวันนี้เราจะได้เจอกันซะที ความรู้สึกอื่นมันดูจางๆไปหมด ทั้งๆที่แม่โคตรกลัวแม้กระทั่งเข็มฉีดยา แต่ครั้งนี้ต่อให้เจออะไรแม่ก็ไม่กลัวแล้วว

💉 ถึงห้องพัก เปลี่ยนใส่ชุดคนไข้(นอกนั้นถอดเก็บให้หมด) นอนรอเวลา ระหว่างนี้ พยบ จะเข้ามาเปิดเส้นเลือดหลังมือ(เจ็บกว่าเจาะที่ข้อพับแขน)รอไว้เพื่อให้น้ำเกลือ เพราะแม่เป็น GDM เลยต้องเจาะน้ำตาลก่อน สรุปน้ำตาลต่ำไปหน่อย แม่ต้องได้น้ำตาลเพิ่มอีกขวด เพื่อป้องกันน้ำตาลตกตอนผ่าตัด แม่ลุ้นขั้นตอนการสวนก้นมาก แต่โชคดีผ่ากะหมอมานพ แกไม่ออเดอร์สวนก้น แม่รอด 😁

⏰ ใกล้ถึงเวลา จนท เข็นไปห้องผ่าตัด แม่ต้องแยกกะพ่อก่อน พ่อจะตามเราเข้าห้องผ่าตัดไปทีหลัง ถึงพ่อจะกลัวแต่พ่ออยากเข้าไปให้กำลังใจแม่ และอยากเจอนู๋เร็วที่สุด ระหว่างที่โดนเข็นไปห้องผ่าตัด เหมือนจิตใจแม่มันจะสงบแบบประหลาดๆ ปกติต้องตื่นเต้นจนสติแทบกระเจิงแล้วม่ะ??

🚨 บรรยากาศในห้องผ่าตัดคึกคักมาก มีหมอ(สูติ วิสัญญี กุมาร) และ พยบ น่าจะเกือบ 10 คน แม่โดนย้ายมานอนบนเตียงแคบๆ หมอซักประวัติคร่าวๆ พอบอกท้องแรก หมอและพยบ จะใส่ใจเป็นพิเศษ คอยบอกทุกขั้นตอนและปลอบใจแม่ให้ผ่อนคลายมากที่สุด

💉 บล๊อกหลัง ต้องนอนตะแคงขวา ขดตัวให้มากที่สุดแต่มันยากตรงติดพุงนี่แหละ พยบ ช่วยกันจัดท่าช่วยกันจับก็เหมือนจะยังไม่ดีพอ หมอบอกจะฉีดยาชาแล้วนะคะ ก็รู้สึกเจ็บนิดนึงแปปๆ ต่อไปหมอจะบล๊อกหลังแล้วน๊าา ไม่เจ็บเลยแต่พอหมอดันยาเข้ามาจะรู้สึกแน่นๆในสันหลังแปลกๆบอกไม่ถูก แต่แม่น่าจะโดนจิ้มมากกว่า 1 ที ได้ยินหมอบอกว่ามันติดอะไรซักอย่าง พยบ เลยต้องช่วยจัดท่าใหม่(บอกตรงๆนี่คือขั้นตอนที่ยากสุดๆๆๆแล้ว 😂)พอบล๊อกเสร็จ พยบ ก็บอกให้รีบนอนหงาย ยาจะได้ออกฤทธิ์เท่าๆกันทั้ง 2 ด้าน ตอนนี้จะรู้สึกเหมือนขาเป็นเหน็บและร้อนๆ หมอจะคอยถามและเทสโดยการเอาสำลีชุบแอลมาเช็ดที่แก้มและท้อง ถามว่าเย็นเท่ากันมั้ย เทสจนแม่ไม่รู้สึกเย็นที่ท้องก็แสดงว่าชาได้ที่(ไม่รู้สึกว่ามีขาอีกต่อไปด้วย) ใส่สายสวนฉี่ก่อนผ่าขั้นตอนนี้ชิลมากเพราะไม่รู้สึกไรละ

ตอนยาออกฤทธิ์รู้สึกเคลิ้มๆมึนๆหวิวๆเหมือนจะเป็นลม หมอดมยาคอยถามตลอดว่าเป็นไงบ้าง(จำไม่ได้ว่าตอบว่าไง หรือไม่ได้ตอบหว่า? พ่อบอกว่าแม่ตาลอย ดูงงๆ 😂) แต่ไม่ต้องกลัวนะ หมอคอยเชคอยู่ตลอด มีไรบอกได้ หมอใส่สายอ๊อกให้ ซักพักรู้สึกดีขึ้น พูดบอกหมอว่าโอเคละ

🔪 c/s เมื่อยาออกฤทธิ์ดีแล้วก็พร้อมผ่า มีคนบอกทุกขั้นตอน หมอจะลงมีดแล้วน๊าา ไม่รู้ลงมีดตอนไหนไม่รู้สึกไรเล้ยยย หมอจะดึงลูกออกมาแล้วก็ไม่รู้สึกซักนิด(อ่านรีวิวเค้าบอกตอนจะดึงลูกออกมาแม่จะรู้สึกแน่นๆหน้าอก) มีความรู้สึกเดียวคือหวิวๆจะเป็นลม แต่พยายามประคองสติ เพราะอยากเห็นหน้าลูก อยากได้ยินเสียงแรกของนู๋ อยากได้ยินตอนขาน Apgar score อยากรู้ว่านู๋ปลอดภัยแข็งแรงดี อยากรู้น้ำหนัก อยากรู้เวลาคลอด แม่อยากรู้เกี่ยวกับนู๋ทุกอย่างด้วยตัวเอง

แม่เริ่มมีสติเต็มที่ ตอนที่ได้ยินเสียงหมอตกใจ และวงล้อมที่ทำคลอดอยู่มีคลื่นความตื่นเต้นแบบแปลกๆ ตามมาด้วยเสียงร้องเหมือนสำลัก หมอบอกอย่าเพิ่งสิลูก และตามมาด้วยเสียงหัวเราะ!! และเสียงอุแม๊(พยบ แซว ออกมาก็หาแม่เลยนะ 😄) แบบดังๆๆๆ แม่ตกใจมาก อัลตร้าเป็นอะไร!?!? แม่รีบถามลูกเป็นไรรึเปล่า โอเคมั้ย ถามวุ่นวายไปหมด คนที่ตอบกลับมาคือพ่อของนู๋(งงมาก มาอยู่บนหัวตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ นึกว่า พยบ ซะอีก แม่มึนยาหนักมากกก 🤣) นู๋ไม่เป็นไร แค่เกือบถีบเอาหน้าหมอแค่นั้นเอง โล่งอกกกก…5555+ พี่ พยบ บอกว่าร้องเสียงดีแบบนี้แข็งแรงแน่นอน(นู๋ได้ Apgar score 9,10,10 เก่งมากๆๆๆ) แล้วก็ขานเวลาคลอด 9.53 น. พอได้ยินเสียงลูกร้อง น้ำตามันก็ไหลออกมาเองโดยอัตโนมัติเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เป็นแม่กับเค้าแล้ววว

👪 คลอดแล้วก็รอ พยบ ทำความสะอาดลูก หมอก็เย็บแผลไป ไม่นาน พยบ ก็เอาลูกมาให้แม่หอม และถ่ายรูปครอบครัวเก็บไว้ ได้เจอลูกแปปเดียวก็ต้องแยกกัน แม่บอกให้พ่อรีบตามลูกไปไม่ต้องห่วงแม่ เย็บแผลเสร็จแม่ต้องไปนอนรอในห้องดูอาการ ง่วงมากกกก แต่ไม่ยอมหลับเพราะใจคิดไปถึงแต่ลูก อยากเจอลูกเร็วๆๆ ระหว่างนอนรอ พยบ จะเข้ามาเชค v/s ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะกดท้อง เชคมดลูกด้วย พยบ บอกมดลูกแข็งดี นอนรอไม่นาน จนแน่ใจว่าไม่มีไรน่าเป็นห่วง ก็โดนเข็นกลับห้องพัก

🛏 กลับมารอลูกที่ห้อง พยบ บอกพาน้องเชคสุขภาพฉีดวัคซีนเสร็จจะพามาเข้าเต้า แม่ก็รอๆๆๆ ง่วงมากกก บ่ายโมงกว่าๆแม่ก็ได้เจอลูกแล้ววว นู๋ตัวเล็กมาก แต่น่ารักที่สุดสำหรับแม่ อยากหอมนู๋มากเหลือเกิน แต่แม่ต้องอดใจไว้ นู๋จะได้แข็งแรงๆๆ

🤱🏻 หลังผ่าคลอด ต้องนอนราบบนเตียงอีก 24 ชม พยบ เอาลูกมาเข้าเต้า ต้องเข้าท่านอนตะแคง แม่ไม่เจ็บเลยเพราะยายังไม่หมดฤทธิ์ แต่การเข้าเต้าก็ล้มเหลว พี่ พยบ ช่วยอยู่พักใหญ่ แต่ก็ทำไม่ได้ ทั้งๆที่ดูจากท่าทางแล้วนู๋น่าจะดูดเป็น ในที่สุด พี่ พยบ ก็บอกให้แม่พักก่อน แต่ให้นู๋อยู่กับแม่ในห้องพัก นอนมองลูกจนหลับไป กลางคืน พยบ เอาลูกกลับเนิสเพื่อให้แม่ได้พักยาวๆ เพราะพรุ่งนี้ต้องลุกเดินให้ได้ป้องกันการเกิดผังผืด จะได้ฟื้นตัวเร็วๆ

🙍🏻‍♀️ คืนแรกหลัง c/s ก็หลับไปเพราะฤทธิ์ยา มี พยบ มาวัด v/s น่าจะทุก 2 ชม นอนเพื่อติดตามอาการเผื่อมีการติดเชื้อหลังผ่าตัด พร้อมนวดมดลูกเกือบทั้งคืนเพื่อป้องกันการตกเลือด พยบ จะนวดแรงมากก บอกเจ็บหน่อยนะคะ แต่ต้องทน แต่แม่ตายด้าน ไม่เจ็บเลยซักนิด ไม่ต้องขอยาแก้ปวดเพิ่ม

คืนนั้นหลับๆตื่นๆ ยังฝันว่าลูกดิ้นอยู่ในท้องอีก ตลกดี คงยังไม่ชิน 555+ รุ่งเช้า พยบ ถอดสายฉี่ออก ก็ไม่เจ็บอีก หมอสูเข้าตรวจบอกให้พยายามลุกเดิน สรุปไม่เจ็บแผลแฮะ นั่ง ลุก เดินได้สบายมาก เพราะเตรียมใจมาแล้วว่าต้องทนให้ได้ ถ้าฟื้นตัวเร็วก็จะได้ฝึกเลี้ยงลูกเองเร็วๆ ไม่รู้เพราะความตายด้าน หรือเพราะใจมุ่งมั่นที่อยากเลี้ยงลูกให้เร็วที่สุด ทำให้แม่เป็นคนไข้ผ่าคลอดที่ดูเหมือนไม่ได้ผ่า!! ในที่สุดแม่ก็ได้ฝึกเลี้ยงนู๋ตั้งแต่วันนั้น

ลูกเป็นสิ่งที่เหลือเชื่อและดีที่สุดในชีวิตแม่จริงๆๆ ขอบคุณนู๋นะที่ให้โอกาสผู้หญิงคนนี้ได้เป็นแม่ของลูก รักนู๋จังเลย ได้เจอกันซะทีนะ “จิ๋วหลิวของแม่” 🥰

**สรุปผ่าคลอด**

-ไม่น่ากลัวและไม่เจ็บแบบที่คิด ผ่าจริงๆใช้เวลาแปปเดียว ที่นานกว่าคือเย็บแผล

-คหสต การเปิดเส้นเป็นขั้นตอนที่เจ็บสุดแล้ว

-การบล๊อคหลังน่ากลัวน้อยกว่าที่คิดเยอะมาก แต่ยากสุดคือตอนขดตัวเพราะติดพุง ไม่รู้จะทำยังไง

-อาการข้างเคียงของการบล๊อคหลัง คือ มึน และคันยิบๆอยู่ 3 วัน หนาวสั่นนิดหน่อยห่มผ้าก็ไม่ค่อยช่วย

-ทริกในการฟื้นตัวให้เร็ว คือ ต้องพยายามขยับตัวตามคำแนะนำ ถึงเจ็บก็ต้องทน ถ้าทนได้หลังจากนั้นก็จะสบาย