Taalcafé: ‘’het is iedere week weer een reis rond de wereld’’
H et is een maandag middag. Op weg naar de bibliotheek van Nijkerk, waar ook het taalcafé gehouden wordt, is geen mens te bekennen. De straten liggen er verlaten bij. Eenmaal aangekomen bij de bibliotheek is daar geen sprake meer van. Er heerst een gezellige sfeer en overal zitten groepjes mensen aan tafels te praten. Zo zou je het niet verwachten in een bibliotheek.
Aan een van die tafels zit, met een kopje koffie, Meta Dekker. En met haar één van de vier vrijwilligers: Jannie Baart. Meta is werkzaam bij het Taalhuis en heeft het taalcafé ongeveer twee jaar geleden opgericht. Jannie Baart was toen ook al vrijwilliger. ‘’Toen ik van het taalcafé hoorde leek het me direct leuk! Het helpen van mensen die moeite hebben met de Nederlandse taal sprak me erg aan. Nu vind ik vooral het samen lezen heel leuk. Het uitleggen van woorden houd je als Nederlander namelijk scherp. Waarom zeggen we bijvoorbeeld de dingen zoals we ze zeggen?’’
Als het dan half twee is komen er langzaam wat mensen binnen druppelen. Tussen de vele vrouwen zit één man, dat is Jozef. Jozef is een Syrische vluchteling maar is sinds een jaar Nederlander. Jozef, vertelt met een serieuze blik in zijn ogen waarom hij graag naar het taalcafé komt: ‘’Het is altijd gezellig. Je kan hier wat drinken terwijl je beter Nederlands leert spreken.’’ Om de vraag wat hij van de Nederlandse taal vindt, moet hij lachen. ‘’Moeilijk, heel moeilijk. Ik spreek nu al veel beter Nederlands dan vroeger maar het is nog steeds een lastige taal. Eerst kon ik alleen alstublieft en dank u wel zeggen. Maar mede dankzij het taalcafé heb ik beter Nederlands leren spreken en lezen Dat vind ik heel fijn.’’
‘’Eerst kon ik alleen alstublieft en dank u wel zeggen, maar dankzij het taalcafé heb ik beter Nederlands leren spreken en lezen.’’
Want dat doet het Nijkerkse taalcafé ook. Ze lezen met elkaar. Zo worden er makkelijke boekjes behandeld, maar daarnaast ook de krant. De Start!-Krant om precies te zijn. ‘’Ze noemen zich de begrijpelijkste krant van Nederland. Maar alleen het woord begrijpelijkste is al veel te lang en te moeilijk’’, zegt Jannie lachend. ‘’De teksten die erin staan zijn soms nog te lastig. Daarom vragen we na het lezen van zo’n artikel vaak wat er nou mee wordt bedoeld. Zo stond er in de krant van vorige week dat Marco Borsato was vreemdgegaan. Maar wat betekend vreemdgaan nou? Dat is lastig uit te leggen.’’ Nadat het woord klassikaal is uitgelegd roept een van de vrouwen: ‘’Dus hij is weer singel?!’’ Er werd door iedereen gelachen. Op dat moment was de taal even geen beperking.
Iemand die ook aanwezig is, is de Braziliaanse Carla. Ze heeft een Nederlandse vader maar is voornamelijk met de Portugese taal opgevoed. ‘’Ik ken wel veel woorden, maar het maken van zinnen lukt me slecht’’, maakt ze duidelijk met behulp van Jannie die haar wat influistert. ‘’Naast mijn individuele taalhulp, kom ik graag naar het taalcafé. De combinatie van gezelligheid en leren vind ik fijn.’’
Net als Carla is Rosie Braziliaans. Als de één iets begrijpt wat de ander niet snapt leggen ze het elkaar uit. Zo ook als er onduidelijkheid ontstaat over de woorden ‘’dutje’’ en dipje’’. Nadat vrijwilliger Gerda aan Carla heeft uitgelegd wat nou het verschil is tussen die twee woorden kan Carla dat weer gemakkelijk uitleggen aan Rosie. Dat gebeurt in het Portugees en met veel handgebaren. ‘’Dit komt heel vaak voor’’, zegt Jannie. ‘’Mensen helpen elkaar onderling. Dat vind ik mooi om te zien. Het geeft aan dat ze hier niet alleen voor zichzelf komen, maar ook berijdt zijn anderen te helpen bij het leren van deze verschrikkelijk moeilijke taal. Ongeacht alle verschillende culturen hier. Het is wat dat betreft iedere week weer een reis rond de wereld.’’
Disclaimer: sommige namen in dit artikelen zijn veranderd in verband met privacy.
Door: Emma Verbree
