ว่างเปล่า-ว่างป่าว

ปั่่นเป็ดจตุจักร

ในขณะที่ว่างเปล่า ฉันถามเธอว่าว่างหรือป่าว อยู่ว่างๆ อยากชวนไปเดินเล่น ดูคล้ายๆ ออกเดท แต่ไม่ใช่ หรืออาจจะใช่

ช่างมันเถอะ เพราะเธอไม่ได้ตอบตกลง… วันนี้หรือวันไหนๆ เธอก็คงไม่ตอบตกลง เป็นเรื่องที่เรารู้กันดี

ฉันยังว่างงาน อยู่นิ่งๆ เฉยๆ หายใจไปวันๆ ช่วงแรกยังรู้สึกโอเคเหมือนได้พักร้อน แต่พอพักนานเข้าก็เริ่มจะเสียศูนย์ เพราะสูญเสียทั้งการเงินและที่อยู่

ความกดดันเริ่มมากขึ้นทุกขณะจากทุกทิศทาง ฉันจึงเก็บตัวเป็นเต่ามุดกระดองเพื่อป้องกันเสียงต่างๆ จากภายนอก กระดองไม่ช่วยอะไร เพราะเสียงไม่ใช่ของแข็งที่กระทบกระดองแล้วจะกระเด็นออกไป

ฉันทำอะไรอยู่

เป็นคำถามที่ถามตัวเองอยู่ทุกวัน มันไม่ใช่แค่ตอบว่าอ่านหนังสือ กินข้าว ดูหนัง หรือเขียนบันทึกแล้วทุกอย่างจะจบ ทำอะไรอยู่ไม่ได้หมายถึงวันนี้ทำอะไรไปบ้าง แต่หมายถึงมัวทำอะไรอยู่ จะใช้ชีวิตอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไร… ฉันตอบตัวเองไม่ได้

ฉันเป็นคนพะวงกับอดีตและกังวลกับอนาคต ชีวิตไม่ค่อยอยู่กับปัจจุบันเท่าที่ควร และทั้งๆ ที่เป็นคนกลัวตาย แต่ระยะหลังบ่อยครั้งกลับคิดว่าการไม่มีชีวิตอาจสบายกว่า

เพราะใครๆ มักจะปลอบโยนกับคนที่สูญเสียคนรักไปด้วยประโยคที่ว่า “เขาไปสบายแล้ว” คนที่ยังอยู่ต่างหากที่ต้องทุกข์ทน

ถ้ายังมีลมหายใจ ก็ค่อยๆ ใช้ชีวิตกันต่อไป

ถ้าว่างๆ ก็ไปเดินเล่นด้วยกันนะเธอ