Luxe is mainstream geworden

Louis Meisen
WeDesignFood
Published in
5 min readDec 18, 2017

Waarom de eendenlever en kreeft uit de vriezer misschien toch niet zo’n goed idee zijn

Lidl adverteert er heftig mee: Luxe voor iedereen! Het gevoel dat iets wat onbereikbaar lijkt toch binnen de mogelijkheden valt is bijna onweerstaanbaar. Het is net als een Bitcoin: omdat ineens iedereen het kan kopen moet het toch iets geweldigs zijn? Dat hoeft trouwens niet direct te betekenen dat het troep is, of onbetrouwbaar. De transitie in kwaliteit die in dit geval Lidl heeft doorgemaakt, is bewonderenswaardig. Neem het KIPSTER eitje, of het steeds groter BIO groentenassortiment. Een strategie waar veel supermarktketens last van hebben! Het is wachten op de VEGA en VEGAN trend en ik ben benieuwd wie hier de winnaar zal zijn! Toch zijn deze mooie ontwikkelingen niet de luxe die de supermarkten voorstaan.

Kerststol XL & eendenlever
Er is wat mis met die luxe. Wat is luxe? Het product in combinatie met de tijd van het jaar? Eend en kreeft uit de vriezer met een mooi recept en een passend glas wijn inclusief kostprijs per persoon opgenomen in de folder? Is luxe misschien comfort food? Het zondigen met lekker eten waar je niet bepaald slank van wordt? Een kerststol en eendenlever op de ontbijttafel in grootverpakking!! (Give me MORE, Mooore!). Of is luxe vooral de verpakking? dik-doenerij? “Een pakketje schroot met een dun laagje chroom?” Gelukkig zijn er ook alternatieven te vinden (Lidl verkoopt in België nu ook eendenlever van niet dwang-gevoederde eenden) maar het blijft nog vaak behelpen.

De eendenlever die diervriendelijker is. Bron

De vraag is namelijk: willen we een kreeft uit de vriezer eten die in kwaliteit het niet haalt bij een verse bereiding? Willen we handenwrijvend aan de kaviaar van makreeleitjes zonder zicht op hoe die zo verkregen zijn, met toevoegingen waar ik in ieder geval niks van begrijp? Willen we ons dan associëren met de ‘Beluga kaviaar’ beleving en de rijken op hun extravagante jachten? Is dat echt wat de Nederlandse consument drijft? Als de verpakking en de vorm maar in orde is, hoeven we ons over de kwaliteit en herkomst niet druk te maken. Als het antwoord ja is; hoe gaan we die keten dan overeind houden zonder ellende voor mens, beest en keten?

Gebakken lucht
Het gegeven dat onze economie langzamerhand ervoor zorgt dat alles altijd binnen handbereik moet zijn kent zijn slachtoffers. Zelfs in het brood toont de Keuringsdienst van Waarde ons dat men altijd op zoek is naar een zoveel mogelijke nabootsing van een kwaliteitsproduct. De bakker die wel met alle zorg en tijd een topbrood bakt kan roepen wat hij wil zonder dat de rest zich hoeft te verantwoorden over de ingrediënten die in het brood zitten. De supermarkt heeft tenminste nog een etiket op het brood, bij menig warm bakkertje op de hoek koop je vaak letterlijk gebakken lucht; no questions asked!

“Luxe is dat iets gewoon goed genoeg kan zijn”

Voor mij is luxe niet een exclusief product. Luxe is een maaltijd die je zelf bereid hebt. Luxe is een stuk vlees met een biologisch DNA. Luxe is een gezond dieet. Luxe is een florerende boerensector met een ethische code. Luxe is groenten van een schone grond met schoon grondwater. Luxe is laten zien dat zonder vis of vlees een maaltijd zijn mannetje staat. Luxe is dat iets gewoon goed genoeg kan zijn. Dus geen race to the top van goed beter best. Elkaar afrekenen of belachelijk maken omdat we kiezen voor het ene product, terwijl er toch echt wel iets veel beters te krijgen is! Wist je dat dan niet?? Daar wordt eerlijk gezegd niemand beter van, al zal je ego ervan groeien no doubt! Neem het in ieder geval de consument niet kwalijk dat zij vaak het aanbod in de winkel voor lief neemt en graag iets nieuws uitprobeert en dit als zodanig beoordeelt; ook al ben jij al 3 stappen verder of weet je het altijd beter.

Hoe dan??
Exclusieve producten zijn niet voor niets schaars. Ze behoeven veel zorg, hebben een wilde oorsprong, zijn moeilijk te vinden, moeten lang rijpen of worden met uitsterven bedreigd. Wanneer we dat mainstream gaan maken, krijg je dus winnaars en verliezers. De winnaar is helaas nooit de kwaliteit. To good to be true? Begin er niet aan. De mooiste regel is toch wel dat wanneer je iets zelf maakt vanuit een ambachtelijk recept (brood, paté, kerststol, kreeft), je ziet hoeveel moeite het kost en je al snel vragen gaat stellen bij menig aanbod in de winkels. De vraag is dan namelijk; JA, HOE DAN?

Laten we eerlijk zijn: we willen een feest op tafel tijdens de feestdagen; en daarna. We willen verwend worden, elkaar cadeautjes geven. We zijn niet 365 dagen per jaar een fitgirl of een ‘mooiboy’. We houden van mooie en lekkere dingen en soms is de balans een beetje zoek. En natuurlijk mag je veel vlees eten, of tonijn kopen of plofkip serveren; lekker zelf weten. Maar zullen we proberen om wat minder dik te doen (en te worden)? Niet die grote lappen vlees van zielige koetjes? Krullen foie van zieke eenden? Lapjes malse paling uit lege wateren? Als je dan een echte baas of bazin bent: doe het dan echt goed en spaar voor ‘the real deal’, en help daarmee alles en iedereen!

Onze tips voor FEEST:

Vis: bijvangst
Voor Extra Catchy ontwikkelen wij op dit moment een visburger van de grauwe poon. Het is een geweldig traject met deze relatief ongewenste vis vol graatjes. Denk bij je viskeuze eens verder dan zalm of kabeljauw, en besef je dat er voor onze deur een Noordzee ligt die bomvol zit met lekkers. De viswijzer van Jan van As kan je helpen bij een goede keuze!

Future steak: Vega = HIP!

  • Knolselderij in geheel 2 uur poffen tot de schil los komt, 200 graden/
  • 2 schijven van snijden, schil eraf en in ruim boter onder voortduren bedruipen bakken met laurier knof en rozemarijn. Beide kanten mogen super gekarameliseerd zijn. Prik in de kern om te zien of de knol gaar is.
  • Het bakvet maak je daarna verder op smaak met gerookt paprika poeder, scheutje Madeira en wat zout. Goed roeren. Serveer de saus met op het bord oude balsamico en pompoen pit olie erin.
  • Voor uitslovers: Serveren met Dukkah, gepofte rijst, Hollandaise en langzaam uitgebakken kastanje champignons met ruim zwarte peper.
Het biefstukje van de toekomst?

Wil je meer informatie over onze blogs of wil je onze foto’s gebruiken? Neem gerust contact op! Gewoon nieuwsgierig ? Abboneer je hier op onze nieuwsbrief.

Louis Meisen schrijft blogs voor We Design Food. Benieuwd naar wat we doen? Check onze website!

--

--

Louis Meisen
WeDesignFood

Food creator @ www.wedesignfood.nl | Schrijft over eten en alles wat daarmee te maken heeft. Over alles dus: Life is food!